Gerechtshof Den Haag, 19-01-2023, ECLI:NL:GHDHA:2023:102, BK-21/01157 en BK-21/01158
Gerechtshof Den Haag, 19-01-2023, ECLI:NL:GHDHA:2023:102, BK-21/01157 en BK-21/01158
Gegevens
- Instantie
- Gerechtshof Den Haag
- Datum uitspraak
- 19 januari 2023
- Datum publicatie
- 13 februari 2023
- Zaaknummer
- BK-21/01157 en BK-21/01158
- Relevante informatie
- Art. 3.14 Wet IB 2001, Art. 3.90 Wet IB 2001, Art. 7:15 Awb, Art. 25 lid 3 AWR, Art. 27e lid 1 AWR
Inhoudsindicatie
Art. 25, lid 3, AWR en art. 27e, lid 1, AWR. Artikel 3.14, lid 4, Wet IB 2001. Niet doen van vereiste aangifte. Inkomsten uit (betrokkenheid bij) handel in verdovende middelen. Bewijs door middel van bewijsvermoeden. Redelijke schatting. Niet aangetoond dat de inkomsten uit overige werkzaamheden op een lager bedrag moeten worden bepaald. Geen aftrek van kosten gemoeid met de handel in cocaïne. Geen schending van het zorgvuldigheidsbeginsel. Geen integrale proceskostenvergoeding, ook niet voor de bezwaarfase.
Uitspraak
Team Belastingrecht
meervoudige kamer
nummers BK-21/01157 en BK-21/01158
in het geding tussen:
(gemachtigde: N.B.M. Vink)
en
(verweerder: […] )
inzake het hoger beroep van belanghebbende tegen de uitspraak van de Rechtbank Den Haag (de Rechtbank) van 14 oktober 2021, nummers SGR 21/2475 en SGR 21/2476.
Procesverloop
De Inspecteur heeft aan belanghebbende over het jaar 2017 een navorderingsaanslag in de inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (IB/PVV) opgelegd, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 7.103.604 (de navorderingsaanslag). Bij gelijktijdig gegeven beschikking is € 208.454 belastingrente in rekening gebracht:
De Inspecteur heeft aan belanghebbende voor het jaar 2017 tevens een aanslag inkomensafhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet (Zvw) opgelegd naar het maximum bijdrage-inkomen van € 53.701 (de aanslag Zvw). Bij gelijktijdig gegeven beschikking is € 70 belastingrente in rekening gebracht.
De Inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 26 september 2020 de navorderingsaanslag verminderd tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 738.354 en de belastingrentebeschikking verminderd tot € 20.892.
Bij uitspraak op bezwaar van 5 november 2020 heeft de Inspecteur de aanslag Zvw gehandhaafd op het maximum bijdrage-inkomen alsmede de bijbehorende belastingrentebeschikking gehandhaafd.
Belanghebbende heeft tegen de uitspraak op bezwaar betreffende de navorderingsaanslag beroep ingesteld bij de Rechtbank Den Haag, die het beroepschrift heeft doorgestuurd naar de Rechtbank Noord-Holland, locatie Haarlem. Tegen de uitspraak op bezwaar betreffende de aanslag Zvw heeft belanghebbende beroep ingesteld bij de Rechtbank Noord-Holland, locatie Haarlem. De Rechtbank Noord-Holland heeft de beroepen doorgestuurd naar de Rechtbank Gelderland, locatie Arnhem. Op verzoek van de Inspecteur zijn de beroepen ter behandeling verwezen naar de Rechtbank Den Haag. De griffier van de Rechtbank Arnhem heeft éénmaal een griffierecht geheven van € 48. De Rechtbank heeft de beroepen ongegrond verklaard.
Belanghebbende heeft tegen de uitspraak van de Rechtbank hoger beroep ingesteld bij h6t Hof. In verband daarmee is van belanghebbende griffierecht geheven van eenmaal € 134. De Inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.
De mondelinge behandeling van de zaken heeft plaatsgehad ter zitting van het Hof van 18 oktober 2022. Partijen zijn verschenen. Belanghebbende heeft een pleitnota overgelegd. Van het verhandelde ter zitting is een proces-verbaal opgemaakt.
Feiten
Belanghebbende is in 2017 in dienstbetrekking werkzaam bij [A B.V.] . Hij heeft voor het jaar 2017 een belastbaar inkomen uit werk en woning aangegeven van € 31.104. De aanslag IB/PVV 2017 is conform de ingediende aangifte IB/PVV opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 31.104.
Uit informatie van de Kamer van Koophandel blijkt dat belanghebbende samen met [D] (D) bestuurder is van [B B.V.] . Deze vennootschap houdt zich volgens de gegevens van de Kamer van Koophandel bezig met de in- en verkoop van goederen.
In september 2014 is de Landelijke Recherche onder de naam [naam onderzoek 1] een opsporingsonderzoek gestart naar grootschalige invoer/doorvoer en/of uitvoer van verdovende middelen (cocaïne en hasj) in georganiseerd verband en het witwassen van opbrengsten hieruit. In november 2015 is een observatiecamera geplaatst op de woonwagen van de verdachte van deze feiten, een zekere B (B), en vanaf januari 2016 is met behulp van een technisch hulpmiddel de vertrouwelijke communicatie in de woonkamer van deze woonwagen opgenomen en afgeluisterd. Bij het opsporingsonderzoek [naam onderzoek 1] is ook informatie over belanghebbende naar voren gekomen. Deze zogeheten restinformatie is opgenomen in een proces-verbaal (het proces-verbaal restinformatie).
Een kopie van het proces-verbaal restinformatie behoort tot de gedingstukken en luidt - voor zover hier van belang - als volgt:
“[belanghebbende] heeft negen (9) keer [B] in zijn woonwagen aan de [adres] bezocht. (…)
Uit de OVC gesprekken blijkt het volgend: op 11 januari 2016 (…) komt [belanghebbende] vijfenvijftig, vermoedelijk vijfenvijftig duizend (55.000, -) euro terug brengen die hij heeft geleend van [B]. Verder gaat het gesprek over PGP telefoons en het kraken hiervan.
Op 11 januari 2016 (…) gaat het gesprek tussen [B] en [belanghebbende] onder andere over PGP telefoons en het overschrijven van berichten.
Op 1 februari 2016 (…) zijn in de woonwagen aanwezig [B], [belanghebbende] en [D]. (…) Begin gaat het gesprek over PGP’s, verschillende servers en wat ze ongeveer kosten en welke nou goed is. [B] is duidelijk de adviseur, hij vertelt welke pgp’s er zijn en welke netwerk de beste is. [D] en [belanghebbende] zijn duidelijk geïnteresseerd en stellen vragen. (…) [D] zegt dat hij een systeem voor zijn eigen clubje wil hebben. (…) [D] geeft aan dat hij een systeem wil voor zevenhonderd (700). [D] vertelt dat er weer bedrijvigheid is, ook met vrachtwagens. Eerst moet er nog wat spullen gehaald worden en dat men dan hoort wanneer er een lading is. Dat zou eind volgende week zijn. Verder wordt er gesproken over het regelen van een loods. [D] vindt dat ze minder moeten betalen om de kosten te dekken. [Belanghebbende] doet een voorstel om vijf te doen. [D] stelt voor om het met z’n tweeën te doen.
(…)
Op 24 februari 2016 (…) gaat het gesprek tussen [B] en [belanghebbende] onder andere over PGP telefoons.
Op 26 februari 2016 (…) gaat het gesprek tussen [B] en [belanghebbende] onder andere over PGP telefoons. [B] legt uit dat je aan deze kant (Nederland) BL (Bill of Lading) nodig hebt waar het bedrijf op staat. [Belanghebbende] zegt dat je alleen een containernummer nodig hebt. [B] legt het nut van foto’s (bewijs) maken, van de containernummer en de tassen met spullen erin, uit en het versturen hiervan. [B] legt uit dat je er zo achter kan komen welke stempels erop zitten en wat je kan verwachten. [Belanghebbende] zegt dat hij al weet welke stempels hij heeft voordat het verstuurd wordt. [B] vraagt aan [belanghebbende] hoe vaak zij hierdoor problemen hebben gehad, en dat de spullen weg zijn (gepakt, was al 2 keer gebeurd). [B] vraagt aan [belanghebbende] of hij bewijs (wordt hier vermoedelijk gesproken over bewijs van de verstuurde verdovende middelen) heeft gekregen? [Belanghebbende] zegt dat hij van 1 keer wel wat had gehad. Verder gaat het gesprek over het veilig wegzetten van je geld op bankrekeningen in Dubai, Hongkong of het kopen van Goud of Diamanten.
Op 30 maart 2016 (…) gaat het gesprek tussen [B] en [belanghebbende] onder andere over de verkoop van vermoedelijk verdovende middelen. [Belanghebbende] zegt dat hij het op het moment voor weinig verkoopt, namelijk vijfentwintig of zesentwintig, hier wordt vermoedelijk vijfentwintig duizend zesentwintig duizend mee bedoeld, [Belanghebbende] zegt dat hij het ingekocht heeft voor drieëntwintig (hier wordt vermoedelijk drieëntwintig duizend mee bedoeld). Verder gaat het gesprek over PGP telefoons.
(…)”
In juli 2017 is, naar aanleiding van de restinformatie uit opsporingsonderzoek [naam onderzoek 1] en informatie over onder meer D van het Team Criminele Inlichtingen (TCI), een strafrechtelijk onderzoek gestart onder de naam [naam onderzoek 2] . In dit onderzoek zijn drie personen als verdachte aangemerkt, onder wie belanghebbende en D. Alle drie worden verdacht van het overtreden van artikel 2 en 3 in verband met artikel 10 en 11 van de Opiumwet en artikel 420bis van het Wetboek van strafrecht.
Op 9 november 2017 heeft de politie een inval gedaan in een loods in [woonplaats] . In deze loods is toen 615 kilogram cocaïne aangetroffen. Ten tijde van de inval was belanghebbende in de loods aanwezig. Hij is toen aldaar aangehouden.
Belanghebbende is als verdachte drie keer verhoord. Bij alle verhoren heeft belanghebbende zich beroepen op zijn zwijgrecht.
De strafkamer van de Rechtbank heeft bij vonnis van 2 oktober 2018, ECLI:NL: […] bewezen geacht dat belanghebbende in vereniging met D opzettelijk 615 kg cocaïne voorhanden heeft gehad en hem veroordeeld tot 42 maanden gevangenisstraf. D is veroordeeld tot 48 maanden gevangenisstraf. In het vonnis van de Rechtbank is, voor zover van belang, vermeld, waarbij belanghebbende is aangeduid als ‘verdachte’ en D als medeverdachte 1:
“Proces-verbaal restinformatie [verdachte]
In het proces-verbaal restinformatie [belanghebbende] wordt de informatie uit het onderzoek [naam onderzoek 1] , verkregen door middel van het opnemen van vertrouwelijke gesprekken in de woonwagen van [B] en de observatie op die woonwagen, beschreven. Uit deze informatie volgt dat verdachte al dan niet tezamen met [D] in de periode van 11 januari 2016 tot en met 14 april 2016 negen keer met [B] in de woonwagen heeft gesproken. [B] wordt verdacht van grootschalige drugsinvoer. Verdachte meldt onder meer dat hij ‘vijfenvijftig’ komt terugbrengen. Ook gaat het veelvuldig over PGP-telefoons. Er wordt gesproken over het regelen van een loods en de kosten daarvan. Verdachte stelt aan [D] voor om ieder ‘vijf te doen’ met z’n tweeën. Verdachte bespreekt met [B] over transport per container, ‘bill of lading’ en tassen met spullen. Ook gaat het over stempels.
Verdachte verklaart dat hij op dat moment weinig verkoopt. Hij noemt daarbij de getallen vijfentwintig en zesentwintig. Voor de inkoop betaalt hij drieëntwintig
(…)
3 Bewijsoverwegingen.
(…) Op 9 november 2017 werd in de loods aan de [adres] te [woonplaats] , die door [Z] werd gehuurd, 615 kilogram cocaïne aangetroffen. [Belanghebbende] en [Z] waren daar toen aanwezig. Het DNA van [belanghebbende] is aangetroffen op handvatten en een rits van een Bigshopper waarin vijf kilogram cocaïne is aangetroffen. Op de pakketten cocaïne en de dozen waarin deze waren verpakt is geen DNA aangetroffen. In een tas in het kantoor waar [belanghebbende] en [Z] zijn aangetroffen zijn (latex) handschoenen aangetroffen met daarop het DNA van [belanghebbende]. Op enig moment is [belanghebbende] alleen in de door [Z] eerder afgesloten loods geweest en is toen naar buiten gegaan, kennelijk met gebruikmaking van een sleutelbos die in de loods is aangetroffen. Aan deze sleutelbos zaten sleutels die toegang geven tot de ruimtes waarin de cocaïne was opgeslagen. Ook [Z] en [D] beschikten over dergelijke sleutels. Zowel op 8 en 9 november hebben [D] en [belanghebbende] veel contact met elkaar. Zo hebben zij op 8 november 2017 tweemaal langdurig een afspraak met een derde in twee verschillende eetgelegenheden. Tussen deze twee afspraken door rijdt [belanghebbende] naar de loods. Kort nadat hij bij de loods wegrijdt appt hij [Z] dat [Z] binnen het uur iets uit de loods naar buiten moet zetten. Diezelfde dag wordt er een kleine vrachtwagen met gesloten laadbak waargenomen die de loods inrijdt. Dat op de camerabeelden van een naburig pand niet te zien is dat een dergelijk voertuig voorbijkomt, is niet concludent. Zoals de rechtbank heeft kunnen waarnemen op internet via het vrij toegankelijke Google Maps, is de loods met een auto (de rechtbank neemt daarom aan: over de weg) ook te bereiken zonder genoemd naburig pand te passeren, te weten vanaf de andere zijde van de [adres]. Vervolgens verblijven [belanghebbende] en [D] de gehele nacht in de loods, evenals een groot gedeelte van de volgende dag. [Belanghebbende] blijft in de loods totdat hij daar wordt aangehouden. [D] is in de tussentijd naar huis gegaan.
Bij [D] thuis is op een dressoir in de woonkamer een notitie aangetroffen met daarop de precieze inhoud en de verdeling van de blokken cocaïne die is aangetroffen in de dozen. Uit de omstandigheid dat ook nog een doordrukschrift van deze notitie aanwezig was op de blocnote die is aangetroffen in de loods, leidt de rechtbank af dat deze zeer recent en waarschijnlijk als laatste notitie was geschreven. [Belanghebbende] en [D] kennen elkaar al langer en lijken samen zaken te doen met derden.
[Belanghebbende] heeft ontkend iets met de aangetroffen cocaïne te maken te hebben. Hij was er niet van op de hoogte dat er cocaïne aanwezig was in de loods en hij heeft de Bigshopper tas verplaatst zonder te weten wat er in zat. Verder heeft hij zich op zijn zwijgrecht beroepen en geen vragen van de rechtbank willen beantwoorden.
De rechtbank is van oordeel dat voornoemde omstandigheden in samenhang bezien vragen om een nadere verklaring en een uitleg van verdachte. Dit zijn immers omstandigheden die in samenhang redengevend worden geacht voor het bewijs. Dat verdachte desondanks ervoor kiest te zwijgen kan naar vaste jurisprudentie van de Hoge Raad meewegen voor het bewijs.
De rechtbank acht op grond van de inhoud van voornoemde bewijsmiddelen en het ontbreken van een redelijke, redengevendheid ontzenuwende verklaring van verdachte, bewezen dat verdachte tezamen en in vereniging met [D] opzettelijk 615 kilogram cocaïne aanwezig heeft gehad op 8 november 2017 tot en met 9 november 2017 te [adres].”
Het vonnis van de Rechtbank staat onherroepelijk vast.
Op verzoek van de Officier van Justitie heeft een inspecteur van de Dienst Regionale Recherche, Eenheid Den Haag een onderzoek ingesteld naar het door belanghebbende wederrechtelijk verkregen voordeel. De uitkomsten daarvan zijn vastgelegd in het proces-verbaal van bevindingen berekening wederrechtelijk verkregen voordeel. De onderzoeksperiode is vastgesteld van 1 januari 2015 tot en met 9 november 2017. Via een eenvoudige kasopstelling is het wederrechtelijk verkregen voordeel berekend op € 7.077.444. Daarbij is aangenomen dat belanghebbende op 1 januari 2015 niet over contant geld beschikte. Ook is aangenomen dat belanghebbende geen legale contante inkomsten heeft genoten. De contante bankopnamen in de onderzoeksperiode bedragen in totaal € 8.650. Bij de aanhouding van belanghebbende is geen contant geld in beslag genomen en daarom wordt het eindsaldo contant geld vastgesteld op nihil. Aldus komen de totale contante ontvangsten en bankopnamen op een bedrag van € 8.650. De contante uitgaven zijn vastgesteld op € 7.086.094. Dit bedrag bestaat uit € 5.094 aan contante uitgaven via GWK Travelex en € 7.072.500 aan uitgaven voor de inkoop van 615 kilogram cocaïne (€ 23.000 x 615 kilogram aan inkoopkosten, waarvan de helft is toegerekend aan belanghebbende). Met betrekking tot de berekening van de inkoopkosten van de cocaïne luidt het proces-verbaal als volgt:
“(…)
a) Inkoop 615 kilogram cocaïne
Uit onderzoek is gebleken dat [belanghebbende] en [D] 615 kg cocaïne in bezit hebben gehad. (…)
Voor het vaststellen van de gemaakte contante uitgaven wordt aangenomen dat hetgeen door [belanghebbende] en [D] is geïnvesteerd in de aanschaf van de 615kg cocaïne eerst verdiend moet zijn met inkomsten uit eerdere handelspartij(en), dan wel met andere criminele activiteiten. (…) Bij een dergelijke wijze van berekening is geen plaats voor aftrek van concrete kosten.
(…)
Het is niet aannemelijk dat de 615kg cocaïne nog niet is betaald.
(…)
Aankoopprijs
In het strafrechtelijk onderzoek hebben zowel [belanghebbende] als zijn medepleger [D] zich bij alle verhoren beroepen op hun zwijgrecht. Ten opzichte van de aankoopprijs van de cocaïne hebben zij dus beide niets verklaard tijdens de verhoren.
(…)
Op camerabeelden die gemaakt zijn door de observatiecamera is te zien dat zowel [belanghebbende] als [D] verschillende keren de woonwagen van [B] bezocht. Ook werd (…) beschreven dat [belanghebbende] op 30 maart 2016 een gesprek voert met [B] waarbij [belanghebbende] aangeeft dat hij weinig verkoopt. In dat gesprek noemt [belanghebbende] vervolgens de getallen vijfentwintig (25), zesentwintig (26) en een inkoop van drieëntwintig (23). Vermoedelijk gaat het hier om bedragen van € 25.000, € 26.000 en € 23.000. Vermoedelijk benoemt [belanghebbende] hier een inkoopprijs van verdovende middelen van € 23.000, -.
In het onderzoek zijn verder geen andere aanwijzingen naar voren gekomen met betrekking tot de inkoopprijs van de 615 kilogram cocaïne.
Gelet op de grote hoeveelheid aangetroffen cocaïne is het aannemelijk dat er hier sprake is van zogeheten groothandel, dan wel tussenhandel. 615 kilogram is immers geen gebruikershoeveelheid. In een arrest van de Hoge Raad wordt vermeld dat de gemiddelde groothandelsprijs in Nederland € 23.000, - per kilogram cocaïne bedraagt.
Daarnaast blijkt ook uit gegevens van de Landelijke Eenheid van de Politie dat 1 kilogram cocaïne in de tussenhandel gemiddeld € 23.000, - kost.
Op basis van bovenstaande bevindingen is het aannemelijk dat de aankoopprijs van cocaïne
€ 23.000, - per kilogram bedraagt. (…)
De inkoop van de 615 kilogram cocaïne komt neer op een bedrag van:
615 kilogram cocaïne x € 23.000, - = € 14.145.000, -
Pondspondsgewijze verdeling
(…) Over de rolverdeling tussen de betrokkenen [belanghebbende] en [D] is tot op heden geen zicht verkregen. Zowel [belanghebbende] als [D] hebben hier niets over verklaard in hun verhoren. Beide hebben zich beroepen op hun zwijgrecht. Het bedrag aan wederrechtelijk verkregen voordeel kan derhalve pondspondsgewijs over de twee betrokkenen worden verdeeld.
Rekening houdend met de pondspondsgewijze verdeling komt de inkoop van de 615 kilogram cocaïne voor [belanghebbende] neer op een bedrag van:
€ 14.145.000, - / 2 = € 7.072.500, -
(…)”
De ontnemingszaak is uiteindelijk niet doorgezet.
De gegevens uit het strafrechtelijk onderzoek [naam onderzoek 2] , zijn ter inzage gegeven aan de Inspecteur. Hiervoor is schriftelijke toestemming verleend door de Officier van Justitie. De Inspecteur heeft zich op grond van deze gegevens op het standpunt gesteld dat belanghebbende in 2017 meer inkomsten moet hebben genoten dan hij heeft aangegeven. Hij heeft daarom de (navorderings)aanslag aan belanghebbende opgelegd waarbij het belastbaar inkomen uit werk en woning en het bijdrage-inkomen is verhoogd met € 7.072.500.
Bij uitspraak op bezwaar is de correctie inzake het resultaat uit overige werkzaamheden met 90% verminderd tot € 707.250:
Inkoopwaarde aangetroffen cocaïne is 615 kg x € 23.000 (inkoopprijs) = € 14.145.000
aandeel belanghebbende is 50% van € 14.145.000 = € 7.072.500
correctie is 10% van € 7.072.500 = € 707.250.
De navorderingsaanslag is bij de uitspraak op bezwaar als volgt verminderd:
Aangegeven box 1 inkomen volgens de aangifte € 31.104
correctie inzake resultaat uit overige werkzaamheden na bezwaarfase € 707.250
gewijzigd belastbaar inkomen uit werk en woning (box 1) € 738.354.
De aanslag ZVW is gehandhaafd omdat de vermindering van het resultaat uit overige werkzaamheden niet heeft geleid tot een vermindering van het maximum bijdrage-inkomen van € 53.701.
Oordeel van de Rechtbank
3. De Rechtbank heeft geoordeeld, waarbij belanghebbende is aangeduid als belanghebbende en de Inspecteur als verweerder:
“Niet doen van de vereiste aangifte
16. Een ieder die is uitgenodigd tot het doen van aangifte is gehouden - binnen een door de inspecteur te stellen termijn - aangifte te doen door de in de uitnodiging gevraagde gegevens duidelijk, stellig en zonder voorbehoud in te vullen, te ondertekenen en in te leveren. Bij inhoudelijke gebreken in een aangifte kan slechts worden aangenomen dat de vereiste aangifte niet is gedaan, als aan de hand van de normale regels van stelplicht en bewijslast is vastgesteld dat sprake is van een of meer gebreken die ertoe leiden dat de volgens de aangifte verschuldigde belasting verhoudingsgewijs aanzienlijk lager is dan de werkelijk verschuldigde belasting. Ook is vereist dat het bedrag van de belasting dat als gevolg van de hiervoor bedoelde gebreken in de aangifte niet zou zijn geheven, op zichzelf beschouwd aanzienlijk is.[2] Verweerder heeft zich op het standpunt gesteld dat eiser niet de vereiste aangifte heeft gedaan en dat op die grond de bewijslast moet worden omgekeerd en verzwaard; de bewijslast hiervoor rust op verweerder.
17. De rechtbank overweegt dat de gedingstukken verschillende aanknopingspunten bevatten voor de conclusie dat eiser in het onderhavige jaar (op enigerlei wijze) betrokken is geweest bij (de handel in) verdovende middelen. Daartoe neemt de rechtbank in aanmerking dat eiser op 9 november 2017 is aangetroffen in een loods waar op dat moment een partij cocaïne van 615 kilogram was opgeslagen en dat eiser ook strafrechtelijk is veroordeeld wegens het aanwezig hebben van deze partij cocaïne. Hoewel de betreffende partij cocaïne is vernietigd en eiser uit de verkoop daarvan dus geen inkomsten kan hebben genoten, acht de rechtbank wel aannemelijk dat eiser over de financiële middelen beschikte om de aanschaf van deze partij (mede) te financieren. Naar het oordeel van de rechtbank bevat het dossier namelijk aanknopingspunten voor de conclusie dat eiser zich al langere tijd bezighield met activiteiten gerelateerd aan (de handel in) verdovende middelen en daaraan substantiële bedragen heeft verdiend. Dit leidt de rechtbank af uit de afgeluisterde gesprekken tussen eiser en B die onder meer gaan over het openen van bankrekeningen buiten Europa om geld ‘veilig weg te zetten’, over het kopen van goud en diamanten en over het verkopen - vermoedelijk van verdovende middelen - waarbij ook bedragen worden genoemd die overeenkomen met de gemiddelde groothandelsprijs van een kilogram cocaïne. Verder wordt veelvuldig gesproken over PGP-telefoons, terwijl het een feit van algemene bekendheid is dat PGP-telefoons veelal worden gebruikt in criminele samenwerkingsverbanden om versleutelde berichten te kunnen versturen. Hoewel deze gesprekken dateren uit 2016 acht de rechtbank, gelet op het aantreffen van de partij cocaïne van 615 kg op 9 november 2017 en de daaropvolgende strafrechtelijke veroordeling van eiser, dat eiser zich ook in 2017 nog bezighield met deze activiteiten.
18. Dat eiser al langere tijd bezig moet zijn geweest met activiteiten gerelateerd aan drugs rechtvaardigt het vermoeden dat hij, mede gelet op het aanzienlijke risico dat hij daarmee loopt, daaruit ook inkomsten heeft genoten en dat hij aldus over voldoende financiële middelen beschikte om de aankoop van de aangetroffen partij cocaïne (mede) te financieren. Bij dat oordeel betrekt de rechtbank ook het gesprek tussen eiser en B waaruit blijkt dat eiser een bedrag van € 55.000 komt teruggeven dat hij van B heeft geleend. Verder is uit de analyse van eisers betaalrekening gebleken dat eiser in de onderzochte periode (1 januari 2015 tot en met 9 november 2017) bijzonder weinig pinbetalingen heeft gedaan en dat er maar één pinbetaling is gedaan bij een supermarkt. Eiser moet derhalve uitgaven (voor onder meer levensonderhoud) contant hebben betaald en dus over contant geld hebben beschikt. Eiser heeft ter zitting gesteld dat hij wel bedragen heeft opgenomen van de bankrekening. Dat is weliswaar juist, maar in 2017 heeft eiser slechts vijf keer een bedrag van zijn bankrekening opgenomen. In totaal is er in 2017 een bedrag van € 1.350 opgenomen, hetgeen erg weinig is om in het levensonderhoud te kunnen voorzien. Gelet op dit een en ander kan het niet anders zijn dan dat eiser in 2017 aanzienlijk meer inkomsten moet hebben gehad dan het door hem aangegeven belastbare inkomen uit werk en woning. Het is bovendien een feit van algemene bekendheid dat er in de drugswereld grote bedragen omgaan. Aldus acht de rechtbank aannemelijk dat de verschuldigde belasting zowel absoluut als relatief aanzienlijk hoger is dan het door eiser aangegeven bedrag en eiser moet zich hier ook redelijkerwijs van bewust zijn geweest. Hieruit volgt dat eiser niet de vereiste aangifte heeft gedaan.
Redelijke schatting
19. Aangezien eiser niet de vereiste aangifte heeft gedaan, wordt ingevolge het bepaalde in artikel 27e, eerste lid, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (Awr) de bewijslast omgekeerd en verzwaard. Dit laat onverlet dat verweerder gehouden is bij het ambtshalve vaststellen van de aanslagen uit te gaan van een redelijke schatting van het inkomen van eiser. Wanneer verweerder daarin slaagt, ligt het vervolgens op de weg van eiser, voor zover hij de juistheid van de schatting betwist, daarvoor het verzwaarde (tegen)bewijs te leveren.
Daar staat tegenover dat van verweerder - in een situatie als de onderhavige - verwacht mag worden dat hij voor de stappen die tot de schatting hebben geleid een niet onredelijke onderbouwing geeft.
20. De rechtbank is van oordeel dat verweerder voor zijn schatting een redelijke onderbouwing heeft gegeven. Verweerder heeft de correctie gebaseerd op de geschatte inkoopwaarde van de in de loods aangetroffen partij cocaïne. Vervolgens heeft hij de correctie, vanwege het feit dat niet duidelijk is geworden op welke manier eiser bij de aangetroffen partij cocaïne betrokken is, bij de uitspraken op bezwaar verminderd tot 10% van die geschatte inkoopwaarde. Zoals de rechtbank hiervoor heeft overwogen, is het onwaarschijnlijk dat eiser inkomsten heeft genoten uit de in de loods aangetroffen partij cocaïne nu die partij in beslag is genomen en vernietigd. Verweerder heeft zijn schatting echter niet op de verkoopopbrengst van deze partij gebaseerd, maar op de inkoopwaarde daarvan en heeft aannemelijk geacht dat eiser over voldoende financiële middelen beschikte om de partij (gedeeltelijk) te financieren. De rechtbank acht dit, mede gelet op hetgeen hiervoor onder 17 en 18 is overwogen, aannemelijk. Voorts neemt de rechtbank in aanmerking dat eiser, zowel in de strafzaak als in de onderhavige procedure, niet heeft willen verklaren over (de aard van) zijn betrokkenheid bij de aangetroffen partij cocaïne. Onder die omstandigheden kan verweerder niet anders dan een grove schatting maken. Dit maakt echter niet dat deze schatting de redelijkheidstoets niet kan doorstaan. De rechtbank overweegt in dat verband nog dat in verband met het aantreffen van deze partij cocaïne drie personen als verdachte zijn aangemerkt, maar dat verweerder niettemin slechts 5% van de inkoopwaarde van de partij aan eiser heeft toegerekend.
21. De subsidiaire stelling van eiser dat de inkoopkosten van de in de loods aangetroffen partij cocaïne in mindering moeten worden gebracht op de inkomsten, faalt. Verweerder heeft de geschatte inkomsten immers niet gebaseerd op de verkoop-, maar op de inkoopwaarde van die partij cocaïne. Verweerder is aldus uitgegaan van een geschat netto-inkomen.
Rentebeschikkingen
22. Tegen de rentebeschikkingen heeft eiser geen afzonderlijke gronden aangevoerd. Niet is gebleken dat de rente in strijd met de daartoe strekkende wettelijke bepalingen of enige andere regel van geschreven of ongeschreven recht in rekening is gebracht.
Slotsom
23. Gelet op wat hiervoor is overwogen, dienen de beroepen ongegrond te worden verklaard.
Proceskosten
24. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.
(…)
[2] HR 30 oktober 2009, ECLI:NL:HR:2009:BH1083 en HR 24 april 2015, ECLI:NL:HR:2015:1083.”