Parket bij de Hoge Raad, 14-12-2021, ECLI:NL:PHR:2021:1166, 20/04273
Parket bij de Hoge Raad, 14-12-2021, ECLI:NL:PHR:2021:1166, 20/04273
Gegevens
- Instantie
- Parket bij de Hoge Raad
- Datum uitspraak
- 14 december 2021
- Datum publicatie
- 15 december 2021
- ECLI
- ECLI:NL:PHR:2021:1166
- Formele relaties
- Arrest Hoge Raad: ECLI:NL:HR:2022:155
- Zaaknummer
- 20/04273
Inhoudsindicatie
Conclusie AG. 1. Bestuurder van een personenauto? Art. 163.2 WVW 1994. 2. Rijden terwijl verdachte wist dat zijn rijbewijs ongeldig was verklaard. Art. 9.2 WVW 1994. Ad 1. Heeft hof ten onrechte niet gereageerd op met track-en-tracesysteem onderbouwd verweer dat verdachte voertuig niet op openbare weg heeft bestuurd? Ad 2. Falende klachten dat uit de bewijsmiddelen niet blijkt (i) dat het besluit tot ongeldigverklaring is bekendgemaakt aan de verdachte, (ii) dat dit besluit van kracht was door het verstrijken van zeven dagen na die bekendmaking en (iii) dat na de ongeldigverklaring geen ander rijbewijs is afgegeven. Conclusie strekt tot verwerping.
Conclusie
PROCUREUR-GENERAAL
BIJ DE
HOGE RAAD DER NEDERLANDEN
Nummer20/04273
Zitting 14 december 2021
CONCLUSIE
D.J.M.W. Paridaens
In de zaak
[verdachte] ,
geboren te [geboorteplaats] op [geboortedatum] 1978,
hierna: de verdachte.
Inleiding
-
De verdachte is bij arrest van 15 december 2020 door het gerechtshof Den Haag wegens 1. “overtreding van artikel 163, tweede lid, van de Wegenverkeerswet 1994” en 2. “overtreding van artikel 9, tweede lid, van de Wegenverkeerswet 1994” veroordeeld tot een gevangenisstraf voor de duur van vier weken en een geldboete van € 1100,-, subsidiair 21 dagen hechtenis. Ter zake van het onder 1 bewezenverklaarde heeft het hof de verdachte daarnaast de bevoegdheid motorrijtuigen te besturen ontzegd voor de duur van 10 maanden.
-
Namens de verdachte heeft mr. G.W.L.A.M. Koppen, advocaat te Eindhoven, twee middelen van cassatie voorgesteld.
Het eerste middel
3. Het middel bevat de klacht dat de bewezenverklaring van het onder 1 tenlastegelegde niet begrijpelijk is, omdat het hof bij de motivering van die bewezenverklaring ten onrechte niet heeft gereageerd op het door de verdachte met een uittreksel uit zijn track-and-tracesysteem geïllustreerde verweer dat hij zijn voertuig niet op de openbare weg heeft bestuurd.
4. Het hof heeft ten laste van de verdachte onder 1 bewezenverklaard dat:
“hij op 8 juni 2019 te ’s-Gravenhage, als degene tegen wie verdenking was gerezen als bestuurder van een personenauto te hebben gehandeld in strijd met artikel 8 van de Wegenverkeerswet 1994 en aan wie door een opsporingsambtenaar was bevolen medewerking te verlenen aan een ademonderzoek, als bedoeld in artikel 8, tweede lid, aanhef en onder a van genoemde wet, niet heeft voldaan aan de verplichting ademlucht te blazen in een voor het onderzoek bestemd apparaat”.
5. Voor de bewezenverklaring van het onder 1 tenlastegelegde zijn met name de eerste twee van de door het hof voor het bewijs gebezigde vijf bewijsmiddelen relevant, inhoudende:
“1. Een proces-verhaal ter zake artikel 8 WvW 1994 van de Politie Eenheid Den Haag d.d. 8 juni 2019 met nr. PL1500080620192118121203. Dit proces-verbaal houdt onder meer in:
als relaas van de opsporingsambtenaren:
Op 8 juni 2019 te 21:18 uur, heb ik, verbalisant [verbalisant 1] , vastgesteld dat de verdachte als bestuurder van een voertuig, personenauto van het merk Renault, kenteken [kenteken] , op de voor het openbaar verkeer openstaande weg de [a-straat] te ’s-Gravenhage, bij een verkeersongeval betrokken is geweest.
De verdachte gaf mij op te zijn genaamd:
[verdachte] , geboren op [geboortedatum] 1978.
Waarneming alcohol:
- de adem rook naar alcohol
- de ogen waren bloed doorlopen
- verdachte sprak met dubbel tong
- verdachte was onvast ter been.
Ik heb van de bestuurder om 21:19 uur gevorderd mee te werken aan een ademtest. Het resultaat van de ademtest was F/G. Dat resultaat en waarneming van alcohol bij het eerste contact leidde tot een verdenking van een gedraging in strijd met artikel 8 van de Wegenverkeerswet 1994.