Rechtbank Noord-Holland, 01-12-2020, ECLI:NL:RBNHO:2020:10278, AWB - 18 _ 2579

1. [X] is een logistiek dienstverlener, die zich specifiek bezighoudt met de logistiek rondom het bevoorraden van schepen. Zij besteedt de douanewerkzaamheden uit aan [A] .

2. [A] heeft op 18 september 2013 als toegelaten afzender goederen geplaatst onder de regeling extern communautair douanevervoer door middel van het document [#] . Het kantoor van vertrek is Rotterdam. Het kantoor van bestemming is [E] , Denemarken.

3. Omdat de aangifte niet is afgemeld in het New Computerised Transit System (NCTS) heeft verweerder - nadat de uiterste vervoerstermijn op 25 september 2013 is verstreken - het nasporingsonderzoek als bedoeld in artikel 365 van de Uitvoeringsverordening Communautair Douanewetboek (Uvo. CDW) opgestart bij het kantoor van bestemming. Dit kantoor heeft gemeld dat de zending daar niet bekend is. Ook anderszins heeft dit onderzoek geen informatie opgeleverd over de regelmatige beëindiging van de regeling.

4. Op 17 oktober 2013 is [A] door verweerder via een geautomatiseerd bericht IE140 (“navraag niet-beëindigd vervoer”) ervan in kennis gesteld dat het bewijs van de regelmatige beëindiging van de regeling niet is ontvangen. [A] heeft hierop niet gereageerd.

5. Met dagtekening 31 december 2013 heeft verweerder een utb vastgesteld (waarbij douanerechten, landbouwheffing en omzetbelasting worden geheven), waartegen op

18 februari 2014 door [X] ‘als direct belanghebbende’ en namens [A] bezwaar is gemaakt.

6. Naar aanleiding van de door het bezwaarschrift verkregen informatie heeft verweerder op 10 maart 2014 een verzoek (TC25) zoals bedoeld in artikel 450ter UCDW inzake de bevoegdheid tot invordering aan de Deense douaneautoriteiten gezonden. Daarop is geen reactie ontvangen. Ook op een rappel van 16 juni 2016 is geen reactie gevolgd. Daarop heeft verweerder geconcludeerd dat hij heffingsbevoegd blijft op grond van artikel 215 van het Communautair Douanewetboek (CDW).

7. Op 12 september 2014 heeft verweerder het bezwaar tegen de utb met dagtekening 31 december 2013 niet-ontvankelijk verklaard, omdat het te laat is ingediend. Ambtshalve heeft verweerder overwogen dat gelet op de in de bezwaarfase overgelegde bescheiden de geheven landbouwheffing wordt kwijtgescholden en de verschuldigdheid van invoerrechten en omzetbelasting beter gespecificeerd kan worden. Verweerder heeft vervolgens besloten de opgelegde utb van 31 december 2013 te verminderen tot nihil en een nieuwe utb op te leggen.

8. Vervolgens heeft verweerder de (nieuwe) utb met dagtekening 19 september 2014 uitgereikt, waartegen geen bezwaar is gemaakt.

9. Op 10 maart 2017 heeft [A] [X] schriftelijk voor onbepaalde tijd gemachtigd om onder meer bezwaar- en beroepschriften en verzoekschriften tot terugbetaling in te dienen in zaken waarin [X] de douaneactiviteiten aan [A] heeft uitbesteed. In de voorliggende zaak is deze machtiging weliswaar niet in het geding gebracht, maar het bestaan van de machtiging en de juistheid daarvan, is tussen partijen niet in geschil. Ook de rechtbank gaat daarvan uit.

10. Bij het op 3 januari 2018 door [X] ingediende verzoek om terugbetaling is onder meer een kopie van het door de Deense douaneautoriteiten op 19 september 2013 gestempelde en getekende [#] begeleidingsdocument overgelegd.

11. Verweerder heeft [X] bij brief van 15 januari 2018 verzocht mee te delen waarom het verzoek buiten de termijn van drie jaren is ingediend. Bij e-mailbericht van 18 januari 2018 heeft [A] een toelichting gegeven.

12. Wegens overschrijding van de wettelijke termijn van drie jaren voor de indiening van een verzoek om terugbetaling heeft verweerder het verzoek van [X] om terugbetaling op 20 maart 2018 niet-ontvankelijk verklaard. Het daartegen door [X] ingediende bezwaar is op 2 mei 2018 door verweerder ongegrond verklaard.

13. De rechtbank dient vooreerst te beoordelen of [X] ontvankelijk is in haar beroep. Zo ja, dan dient de rechtbank te beoordelen of het verzoek om terugbetaling terecht niet-ontvankelijk is verklaard en zo nee, of [A] recht heeft op terugbetaling van douanerechten en omzetbelasting tot een bedrag van € 2.743,41.

14. [X] stelt zich op het standpunt dat zij als belanghebbende beroep kan instellen en dat sprake is van verschoonbare termijnoverschrijding. [X] heeft onderzoek verricht naar de feitelijke gang van zaken. Aan de scheepsagent, Agency [E] van [F] (hierna: [F] ), is verzocht de administratie te doorzoeken. Pas op 2 januari 2018 heeft [F] het afgetekende T1 begeleidingsdocument aan [X] toegestuurd, waarna vervolgens het verzoek om terugbetaling is ingediend. Dientengevolge is volgens [X] sprake van een verschoonbare termijnoverschrijding. [X] stelt zich voorts op het standpunt dat de overgelegde stukken voldoende bewijs zouden moeten zijn voor de beëindiging van de regeling.

[X] concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar, het alsnog toewijzen van het verzoek tot terugbetaling en te bepalen dat verweerder het onverschuldigde bedrag van € 2.743,41 dient terug te betalen. Voorts verzoekt [X] om vergoeding van de griffiekosten en de (forfaitaire) proceskosten in bezwaar en beroep.

15. Verweerder stelt zich op het standpunt dat slechts [A] , aan wie de utb is uitgereikt, een verzoek om terugbetaling kon indienen. Het verzoek tot terugbetaling is ingediend door [X] , maar verweerder heeft aangenomen dat [X] dit namens [A] heeft ingediend. [X] heeft zich zowel in de terugbetalingsprocedure als in de bezwaarprocedure als gemachtigde van [A] gepresenteerd. Aan [X] komt in deze beroepsprocedure geen zelfstandige rol toe. Het beroep van [X] moet niet-ontvankelijk worden verklaard.

16. Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

17. Artikel 236 CDW

18. Artikel 878 Toepassingsverordening CDW (hierna: Tov. CDW)

19. De douaneschuld waarvan terugbetaling wordt verzocht is ontstaan op 18 september 2014. Op situaties (waaronder belastbare feiten) die zich vóór het van toepassing worden van het DWU (op 1 mei 2016) hebben voorgedaan, zijn in het algemeen de materiële voorschriften van het (tot 1 mei 2016 geldende) CDW van toepassing, terwijl doorgaans de procedurevoorschriften van het DWU van toepassing zijn. Uit het arrest Hof van Justitie

7 september 1999, C-61/98, ECLI:EU:C:1999:393, r.o. 22 en 23, (De Haan) heeft het Gerechtshof Amsterdam afgeleid dat de wettelijke bepalingen inzake terugbetaling - voor zover voor de beslechting van het onderwerpelijke geschil van belang - materiële voorschriften zijn, zodat het CDW van toepassing is en niet het DWU (zie de uitspraak van 3 maart 2020 ECLI:NL:GHAMS:2020:1063). Tussen partijen is niet in geschil dat bij de beoordeling in de voorliggende zaak het CDW moet worden toegepast. De rechtbank zal hierbij aansluiten en deze zaak daarom beoordelen met toepassing van artikel 236 CDW en de relevante bepalingen uit het Tov. CDW.

20. In het eerste lid van artikel 878 Tov. CDW is bepaald dat de volgende personen een verzoek om terugbetaling van rechten bij invoer kunnen indienen:

 de persoon die deze rechten heeft betaald of nog moet betalen, bijvoorbeeld:

-

de persoon die hem heeft opgevolgd in zijn rechten en verplichtingen, bijvoorbeeld een curator bij faillissement of erfgenamen;

-

een vertegenwoordiger van bovengenoemde personen, bijvoorbeeld de aangever als vertegenwoordiger van zijn opdrachtgever voor wiens rekening de aangever de aangifte heeft gedaan.

21. De rechtbank deelt het standpunt van verweerder dat aan [X] in deze beroepsprocedure geen zelfstandige procespositie toekomt. [A] is immers de aangever geweest van de aangifte (T1) die tot de onder het procesverloop genoemde utb heeft geleid. De utb is vervolgens opgelegd aan [A] als aangever, zodat [A] een verzoek om terugbetaling kon indienen. Verweerder heeft aangenomen dat [X] zowel bij het verzoek om terugbetaling als in de bezwaarschriftprocedure als gemachtigde voor [A] is opgetreden. Tijdens het onderzoek ter zitting heeft [X] dit bevestigd. Het is volgens haar duidelijk dat [A] (formeel) de belanghebbende is in deze zaak, aldus eiseres. [X] is in haar visie materieel belanghebbende en daarom is de aanduiding [X] c.s. gebruikt. Het enkele feit dat [X] de bij de utb van 19 september 2014 opgelegde douanerechten en omzetbelasting heeft betaald, maakt nog niet dat zij in de voorliggende zaak als belanghebbende kan worden aangemerkt. Gelet op de hiervoor genoemde omstandigheden dient het beroep van [X] niet-ontvankelijk te worden verklaard.

22. Gelet op het voorgaande komt de rechtbank aan beantwoording van de overige in overweging 13 geformuleerde vragen niet toe.

23. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.