Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 22-07-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3689, BRE 20/333

2.1.

2.2.

Belanghebbende staat sinds 25 januari 2016 geregistreerd als houder van een tot kampeerauto omgebouwde bestelbus, merk Nissan, type NV 200, met als kenteken [kenteken] (de kampeerauto).

2.3.

Belanghebbende heeft een verzoek gedaan voor toepassing van het bijzonder tarief voor een kampeerauto (het kampeerautotarief). De inspecteur heeft bij beschikking het kampeerautotarief aan belanghebbende verleend.

2.4.

Op 13 april 2019 is tijdens een controle door toezichtmedewerkers van de Belastingdienst geconstateerd dat de kampeerauto niet voldeed aan de fiscale inrichtingseisen van een kampeerauto.

2.5.

Met dagtekening 10 mei 2019 heeft de inspecteur de naheffingsaanslag MRB over de periode 26 april 2018 tot en met 25 april 2019 alsmede de boetebeschikking opgelegd. Tevens heeft de inspecteur bij voor bezwaar vatbare beschikking de toepassing van het kampeerautotarief beëindigd.

2.6.

Bij uitspraak op bezwaar heeft de inspecteur de naheffingsaanslag MRB, de boetebeschikking en de beschikking beëindiging bijzonder tarief gehandhaafd.

2.7.

De inspecteur heeft in de beroepsprocedure, bij brief van 18 juni 2020, een stuk overgelegd waarvan enkele passages onleesbaar zijn gemaakt (geschoond). Bij beslissing van 12 maart 2021 heeft de geheimhoudingskamer van de rechtbank beslist dat er gewichtige redenen in de zin van artikel 8:29 van de Awb zijn die rechtvaardigen dat de door de inspecteur onleesbaar gemaakte delen van het stuk geheim blijven.

2.8.

2.9.

Op grond van artikel 7:2 van de Awb dient de inspecteur, voordat hij op het bezwaar beslist, belanghebbende in de gelegenheid te stellen te worden gehoord. Een hoorgesprek wordt in beginsel niet telefonisch gevoerd (artikel 9, derde lid, van het Besluit Fiscaal Bestuursrecht). De Hoge Raad heeft geoordeeld dat in het algemeen door middel van telefonisch horen aan de hoorplicht is voldaan als de inspecteur en belanghebbende beiden vinden dat deze wijze van horen volstaat (Hoge Raad 14 december 2018, ECLI:NL:HR:2018:2306).

2.10.

2.11.

De voorwaarden voor toepassing van het kampeerautotarief staan vermeld in artikel 23a van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (Wet MRB) en zijn verder uitgewerkt in artikel 5aa van het Uitvoeringsbesluit Motorrijtuigenbelasting. Indien ten onrechte aanspraak is gemaakt op het kampeerautotarief omdat niet aan de voorwaarden wordt voldaan, dan wordt dit gecorrigeerd door het opleggen van een naheffingsaanslag MRB. Op grond van artikel 33, tweede lid, van de Wet MRB wordt de naheffing berekend over een tijdsduur van vier aaneensluitende tijdvakken van drie maanden met als laatste tijdvak dat waarin is geconstateerd dat het motorrijtuig niet voldeed aan de fiscale eisen die worden gesteld aan een kampeerauto. De last rust op de inspecteur om feiten en omstandigheden te stellen, en bij betwisting aannemelijk te maken, dat de kampeerauto niet aan de fiscale vereisten voldoet.

2.12.

2.13.

2.14.

Naar het oordeel van de rechtbank is geen sprake van in rechte te beschermen opgewekt vertrouwen dat gehonoreerd moet worden. Belanghebbende kon geen vertrouwen ontlenen aan de inwilliging van het verzoek om toepassing van het kampeerautotarief. Het verzoek is ingewilligd op basis van de verklaring van belanghebbende en die verklaring is − naar later is gebleken − niet naar juistheid ingevuld. Belanghebbende heeft namelijk aangegeven dat de kampeerauto voldeed aan de fiscale vereisten terwijl dat niet het geval was. Belanghebbende had zelf moeten onderzoeken of zijn kampeerauto voldeed aan de geldende inrichtingseisen. Dat belanghebbende is afgegaan op – naar achteraf blijkt – verkeerde informatie die [bedrijf] . aan hem heeft gegeven, maakt dat niet anders. Ook is niet gebleken dat toezeggingen zijn gedaan aan [bedrijf] . met betrekking tot de afmetingen van de kampeerauto van belanghebbende. De inspecteur heeft de naheffingsaanslag terecht en naar het juiste bedrag opgelegd en tevens heeft hij het kampeerautotarief terecht beëindigd.

2.15.

Als wordt nageheven op basis van artikel 33 van de Wet MRB dan kan de inspecteur op grond van artikel 37 van de Wet MRB in samenhang met artikel 67c van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) een verzuimboete opleggen van maximaal € 5.278 (tekst 2019). Nu, zoals hiervoor is geoordeeld, terecht een naheffingsaanslag aan belanghebbende is opgelegd wegens het ten onrechte toepassen van het kampeerautotarief, is sprake van een verzuim. Belanghebbende heeft namelijk ten onrechte belasting op aangifte niet betaald. Dat verzuim rechtvaardigt in beginsel het opleggen van een boete. Opzet of schuld is daarbij niet vereist. Wel moet een boete achterwege blijven bij afwezigheid van alle schuld, maar niet aannemelijk is geworden dat daarvan sprake is. De inspecteur heeft de boete dan ook terecht opgelegd.

2.16.

De rechtbank dient vervolgens te beoordelen of de opgelegde boete passend en geboden is. Op grond van beleidsregels heeft de inspecteur een boete opgelegd van 100% van de nageheven belasting (paragraaf 34 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst). Het niet voldoen aan de verplichting van het (tijdig) betalen van de verschuldigde belasting rechtvaardigt in beginsel een boete van 100 procent. Nadere omstandigheden die zouden moeten leiden tot een verlaging van de boete zijn gesteld noch gebleken. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een matiging van de boete, en acht de verzuimboete dan ook passend en geboden.

2.17.

De duur van de procedures vormt voor de rechtbank wel aanleiding om de boete ambtshalve te matigen in verband met de overschrijding van de redelijke termijn. De inspecteur heeft de verzuimboete bij de naheffingsaanslag aan belanghebbende kenbaar gemaakt per brief met dagtekening 10 mei 2019. De rechtbank stelt die datum vast als aanvangsmoment van de redelijke termijn voor de behandelduur van de procedure. De rechtbank doet uitspraak op 22 juli 2021. Sinds de aankondiging van de boete is 2 jaar en (afgerond) 3 maanden verstreken. De rechtbank stelt vast dat hiermee de redelijke termijn van 2 jaar is overschreden met afgerond 3 maanden. De boete bij de naheffingsaanslag is daarom verminderd met 5% tot € 1.319 (vgl. Gerechtshof ’s-Hertogenbosch 21 juni 2018, ECLI:NL:GHSHE:2018:2713). Dit leidt echter niet tot een gegrond beroep omdat sprake is van een ambtshalve constatering van overschrijding van de redelijke termijn van berechting.

2.18.

Gelet op dat wat hiervoor is overwogen zijn de beroepen ongegrond verklaard.

2.19.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;