Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 16-07-2021, ECLI:NL:RBZWB:2021:3737, BRE-20_4743

Onder bekendmaking moet worden verstaan de toezending (of uitreiking) van het besluit - in dit geval de uitspraak op bezwaar - aan belanghebbende (artikel 3:41 van de Awb).

Belanghebbende stelt in verzet dat de uitspraak bij belanghebbende bekend wordt door de ontvangst bij de uitreiking of via de post. Ten aanzien van de stellingen van belanghebbende met betrekking tot de uitlegging van de term “terpostbezorging” verwijst de rechtbank naar de in verzet bestreden uitspraak, waarin uitgebreid is weergegeven wat er bedoeld wordt met “terpostbezorging”. De rechtbank acht het aldaar weergegeven oordeel juist en ziet in hetgeen belanghebbende in verzet heeft aangedragen geen aanleiding anders te oordelen. Bekendmaking geschiedt door (in dit geval) toezending van de uitspraak op bezwaar.

De uitspraak op bezwaar heeft als dagtekening 31 december 2019. Belanghebbende stelt dat in casu niet duidelijk is wanneer de uitspraak op bezwaar is verzonden. Wel staat vast dat de uitspraak op bezwaar op 2 januari 2020 het kantoor van gemachtigde heeft bereikt, maar dat niet meer kan worden vastgesteld of die uitspraak via de post is bezorgd of dat deze op andere wijze is aangeboden. De rechtbank overweegt als volgt. Staande praktijk bij de belastingdienst is om de uitspraken op bezwaar via de post te verzenden. Er is geen aanleiding om aan te nemen dat de onderhavige uitspraak op bezwaar op andere wijze dan via de post bekend zou zijn gemaakt. Weliswaar staat niet vast op welke datum de uitspraak op bezwaar door de belastingdienst is verzonden, maar wel staat vast dat de gemachtigde de uitspraak op bezwaar op 2 januari 2020 heeft ontvangen. Dan kan het niet anders zijn dan dat de uitspraak op bezwaar uiterlijk op 1 januari 2020 is verzonden. Als van die datum wordt uitgegaan, dan ving de beroepstermijn aan op 2 januari 2020 en eindigde 6 weken daarna derhalve op 12 februari 2020. Een beroepschrift is tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn is ontvangen. Bij verzending per post is een beroepschrift eveneens tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn van zes weken ter post is bezorgd, mits het niet later dan een week na afloop van die termijn is ontvangen (artikel 6:9 van de Awb).

Het op 17 februari 2020 ter griffie van de rechtbank ontvangen beroepschrift is niet voor het einde van de termijn ontvangen. Het is, gelet op het hiervoor vermelde, evenmin voor het einde van de termijn ter post bezorgd, nu het is gedagtekend en ter post bezorgd na afloop van de termijn.

Gemachtigde heeft de rechtbank nog gewezen op de uitspraken van de Hoge Raad van 23 juni 2006 (nr. 42.565) en 20 april 2007 (nr. 43.254), waarin volgens gemachtigde is geoordeeld dat de termijn pas begint te lopen nadat de belanghebbende de uitspraak op bezwaar heeft ontvangen. De gemachtigde voegt daaraan toe dat dit in lijn is met het uitgangspunt dat belanghebbende een termijn van zes weken heeft om beroep in te stellen. Als er vertraging is in de bekendmaking wordt feitelijk de wettelijke beroepstermijn verkort. De rechtbank volgt gemachtigde daarin niet. Uit de door gemachtigde aangehaalde arresten volgt niet dat de beroepstermijn pas gaat lopen op het moment dat belanghebbende de uitspraak op bezwaar ontvangt. In het arrest uit 2006 overweegt de Hoge Raad dat de omstandigheid dat belanghebbende door zijn latere kennisname van de uitspraak op bezwaar een kortere periode dan 6 weken had voor beraad omtrent het instellen van beroep de overschrijding van de beroepstermijn niet verschoonbaar maakt. Die overweging houdt dus geen verband met de aanvang van de beroepstermijn, maar met de toepassing van artikel 6:11 van de Awb.

Termijnen van bezwaar en beroep zijn van openbare orde, dat wil zeggen dat het fatale termijnen zijn waarvan niet afgeweken kan worden, tenzij de termijnoverschrijding verschoonbaar is in verband met zeer bijzondere omstandigheden. De rechtbank zal daarom beoordelen of de omstandigheden die belanghebbende noemt dusdanig bijzonder zijn dat het haar niet verweten kan worden dat zij niet binnen de beroepstermijn een beroepschrift heeft ingediend. De rechtbank zal daarom beoordelen of de omstandigheden die belanghebbende zowel in beroep als in verzet noemt zo bijzonder zijn dat het te laat indienen van het beroepschrift verschoonbaar is.

De rechtbank is van oordeel dat met hetgeen is aangevoerd geen rechtvaardiging voor de termijnoverschrijding is gegeven. Uit de enkele omstandigheid dat de op 31 december 2019 gedagtekende uitspraak op bezwaar is ontvangen op 2 januari 2020 volgt niet dat belanghebbende redelijkerwijs niet kan worden geacht in verzuim te zijn geweest bij de indiening van het beroepschrift na afloop van de termijn. Dat de gemachtigde begin januari 2020 5 à 6 dagen is opgenomen geweest in het ziekenhuis is uiteraard een vervelende omstandigheid. Echter volgt uit hetgeen gemachtigde hieromtrent heeft aangedragen niet dat hij gedurende de gehele beroepstermijn niet in staat was om tijdig een (pro forma) beroepschrift in te dienen of een ander in te schakelen om dit namens hem te doen of belanghebbende dit te laten doen. Van een omstandigheid op grond waarvan niet-ontvankelijkheid achterwege moet worden gelaten is naar het oordeel van de rechtbank dan ook geen sprake. De rechtbank heeft het beroep in de in verzet bestreden uitspraak daarom terecht niet-ontvankelijk verklaard. Het verzet moet ongegrond worden verklaard.

Belanghebbende heeft de rechtbank verzocht om prejudiciële vragen te stellen aan de Hoge Raad, om duidelijkheid te krijgen over de term “terpostbezorging”. De rechtbank ziet daarvoor geen aanleiding, nu de wet en jurisprudentie dienaangaande voldoende duidelijk zijn.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.