Aflevering 10

Indien een verkrijging is belast met schenk- of erfbelasting geldt als hoofdregel dat het verkregene in aanmerking wordt genomen naar de waarde in het economische verkeer op het tijdstip van de verkrijging. Op deze regel bestaan echter uitzonderingen waarbij in enkele gevallen wordt verwezen naar het Uitvoeringsbesluit Successiewet. Een voorbeeld hiervan betreft artikel 21 lid 8 SW dat voor de waardering van verhuurde woningen verwijst naar artikel 10a Uitvoeringsbesluit Successiewet. Uit HR 23 september 2016 (ECLI:NL:HR:2016:2135) volgt dat een belanghebbende zich op de onverbindendheid van deze regeling kan beroepen indien de werkelijke waarde van een verhuurde woning 10% of meer afwijkt van de waarde die voortvloeit uit artikel 10a Uitvoeringsbesluit Successiewet. Volgens de Hoge Raad is de regeling dan niet geldig omdat uit de geschiedenis van artikel 21 lid 8 SW blijkt dat de door de wetgever gedelegeerde bevoegdheid beperkt is tot het treffen van een regeling die bij benadering overeenkomt met de waarde in het economische verkeer van verhuurde onroerende zaken. En bij een verschil van 10% of meer, wordt buiten die bevoegdheid getreden.

In vroeger eeuwen typeerde men de huwelijksgemeenschap als een ‘gezamendehandse gemeenschap’, een vorm van gemeenschap zonder aandelen waarin de echtgenoten ieder voor het geheel zijn gerechtigd onder respectering van het gelijke recht van de ander. Deze typering – in rudimentaire vorm – geldt volgens de Hoge Raad ook nog steeds voor de huidige huwelijksgemeenschap, zolang die niet is ontbonden. Ook met ingang van 2018 (invoering beperkte wettelijke gemeenschap van goederen) zal dat niet anders

De Hoge Raad mag zijn arresten onder zekere voorwaarden verkort motiveren. Dat is de kern van het al langer bestaande art. 81 Wet RO en het meer recente art. 80a Wet RO. Deze laatste regeling is vooral geschreven voor de Strafkamer van de Hoge Raad. Enigszins onverwacht wordt de bepaling ook in belastingzaken tamelijk vaak toegepast.Deze bijdrage is geschreven bij gelegenheid van het eerste lustrum van art. 80a dat met ingang van 1 juli 2012 in werking is getreden. Bovendien is in een conclusie

Twee recente onderzoeken maken duidelijke dat de 30%-regeling doeltreffend en doelmatig is. Aanpassing van de regeling is daarom niet nodig, hoewel er wel suggesties zijn gedaan om de regeling nog beter te laten werken. In dit artikel wordt de wens tot aanpassing van de regeling besproken en in historisch perspectief geplaatst. Ook worden de reacties op de onderzoeken op een rijtje gezet en bespreekt de auteur verschillende alternatieve mogelijkheden tot aanpassing van de regeling die door bela