Aflevering 1

Het aangaan van een huwelijk in de nieuwe wettelijke gemeenschap van goederen heeft grote gevolgen voor partners met een voorhuwelijkse gezamenlijke woning die door één van hen gedeeltelijk uit privémiddelen is gefinancierd. De vorderingen en de daarmee corresponderende schulden die ter zake van die privéinvestering tussen de partners zijn ontstaan, worden onderhevig aan de regels van titel 1.7 BW. De toepassing van die regels leidt ertoe dat een wijziging kan optreden in de economische gerechtigdheid tot de woning.

Een te vereffenen nalatenschap kan een zodanig tekort vertonen dat de kosten die vereffening met zich brengen een niet te rechtvaardigen last vormen. In dat geval is het mogelijk om kosteloze behandeling of zelfs opheffing van de vereffening te verzoeken. Recentelijk heeft de Hoge Raad duidelijk gemaakt dat die twee verzoeken niet met elkaar te verenigen zijn. Deze bijdrage gaat in op de achtergrond en de gevolgen daarvan.

Op 25 juli 2018 is de Implementatiewet vierde anti-witwasrichtlijn in werking getreden (Stb. 2018, 240). Als gevolg daarvan is per die datum de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft) gewijzigd. De diverse toezichthouders, waaronder het Bureau Financieel Toezicht (BFT), hebben specifieke leidraden vastgesteld die als hulpmiddel kunnen dienen bij de toepassing van de Wwft. Op 24 oktober 2018 heeft het BFT voor het notariaat de bestaande Specifieke leidraad (leidraad) herzien. In dit artikel wordt een aantal in het oog springende wijzigingen in de leidraad ten opzichte van de eerdere versie besproken.

In deze bijdrage ga ik in op een uitspraak van Rb. Midden-Nederland 19 april 2018, ECLI:NL:RBMNE:2018:2285. Het betrof een situatie waarin een bewindvoerderskantoor een nalatenschap had aanvaard van iemand waarvoor het meerderjarigenbewind was gevoerd. Hiermee is in strijd gehandeld met art. 9 lid 1 onderdeel b van het Besluit kwaliteitseisen curatoren, beschermingsbewindvoerders en mentoren (Besluit van 29 januari 2014, Stb. 2014, 46, houdende regels ter waarborging van de kwaliteit van curatoren, bewindvoerders en mentoren, hierna ook te noemen: ‘Besluit kwaliteitseisen cbm’). Wat leert deze uitspraak ons voor de notariële (advies)praktijk? Om deze vraag te beantwoorden ga ik eerst in zijn algemeenheid in op de zogenoemde verboden beschikkingen in het erfrecht. Daarna beschrijf ik de feiten die ten grondslag lagen aan de uitspraak van Rb. Midden-Nederland 19 april 2018. Vervolgens ga ik in op de beoordeling door de kantonrechter in deze uitspraak. De kantonrechter besteedt in zijn overwegingen onder meer aandacht aan het Besluit kwaliteitseisen cbm. Hier ga ik dan ook in het daaropvolgende onderdeel op in. Daarna volgt een aanverwant onderwerp: ontslag van de bewindvoerder. Vervolgens beschrijf ik het belang voor de notariële (advies)praktijk en ik sluit af met een samenvatting.

In deze rubriek wordt opgenomen hetgeen op civielrechelijk gebied door Notafax is bericht, maar (nog) niet in JBN is besproken. Bijbehorende trefwoorden zijn in het register opgenomen. De nummers voor de berichten corresponderen met dat van het desbetreffende bericht in Notafax.