Aflevering 12

In deze rubriek wordt opgenomen hetgeen op fiscaal gebied door Notamail is bericht, maar (nog) niet in FBN is besproken. Trefwoorden van de verschillende onderwerpen zijn in het register te vinden met vermelding van het nummer van deze rubriek. De nummers corresponderen met die van de desbetreffende berichten.

Het register verwijst naar het nummer bij het bericht.

In FBN 2020/47 werd in kroniekvorm ingegaan op diverse jurisprudentie die op het snijvlak van de omzetbelasting en overdrachtsbelasting ligt en daarmee relevant is voor de notariële praktijk. Het ging toen onder meer over het begrip bouwterrein in de omzetbelasting dat langzaamaan handen en voeten kreeg. Daarnaast gaf de bijdrage een (tussen)stand van zaken met betrekking tot vervaardiging van onroerende zaken in de omzetbelasting en werd ingegaan op het ondernemersbegrip. Eind 2022 bestaat door twee recente arresten van de Hoge Raad en diverse uitspraken van rechters in feitelijke instantie meer dan genoeg aanleiding voor een update.

Een btw-verklaring voor een pleziervaartuig is een verklaring van de Nederlandse douane waarmee bij terugkeer in Nederland aan de douane kan worden aangetoond dat over het pleziervaartuig btw is betaald in Nederland en die btw niet is teruggegeven.

Op 1 januari 2023 treedt naar alle verwachting de ‘Wet excessief lenen bij eigen vennootschap’ (Kamerstukken II 2019/20, 35496 nr. 3, hierna: Wet Excessief Lenen) in werking. Deze wet is bedoeld om aanmerkelijkbelanghouders naar de toekomst te ontmoedigen grote leningen aan te gaan bij hun eigen vennootschap. Ook voor bestaande leningen tussen de aandeelhouder en zijn vennootschap wordt deze wet echter relevant.

X heeft de eigendom verkregen van een grachtenpand. Dit pand is oorspronkelijk gebouwd als woning. Vanaf 1935 is het pand gebruikt als bankgebouw en effectenkantoor waarbij door de jaren heen verbouwingen hebben plaatsgevonden om het gebruik als kantoor mogelijk te maken dan wel te continueren. Voorafgaand aan de verkrijging door X is het pand geheel gerenoveerd met het oog op gebruik als hoofdkantoor van een internationaal modehuis. Volgens de architect die betrokken was bij deze renovatie wordt het pand ‘gebruikt als een kantoor maar grotendeels gebouwd naar de maatstaven van een woonhuis met een exclusieve keuken, bar en andere faciliteiten. (…) Op iedere verdieping zijn natte groepen aangebracht waardoor het maken van bad-, of wasruimtes eenvoudig te realiseren is. (…) Tevens (…) heeft elke verdieping een eigen ondersteunende CV-installatie en intercomsysteem.’

X heeft in 2014 op enige afstand van zijn eigen woning een garagebox gekocht. Tussen X en de inspecteur inkomstenbelasting is een geschil ontstaan over de vraag of de garage heeft te gelden als een aanhorigheid bij de woning van X als bedoeld in art. 3.111 Wet IB 2001. Volgens X vormt de garage een aanhorigheid bij zijn woning en hij wijst daarbij op de notaris die betrokken was bij de levering waardoor destijds 2% overdrachtsbelasting is betaald.

X heeft naast en achter zijn eigen woning percelen (ruim 1,3 ha) bijgekocht en daarop een accommodatie voor paarden gebouwd. Deze accommodatie omvat een binnenbak met dertien boxen, een keuken, een buitenbak, een stapmolen, diverse paddocks, een longeerbaan, een wasbak (hierna samen: de paardenbak met stallen) en zes weides (de weidegronden). Tussen X en de inspecteur is een geschil ontstaan over de vraag of – de paardenbak met stallen, en – de weidegronden een aanhorigheid vormen in de zin van art. 3.111 lid 1 Wet IB 2001.

Een vader is indirect aandeelhouder van een onroerendezaakrechtspersoon als bedoeld in art. 4 WBRV. Op enig moment heeft deze rechtspersoon aandelen uitgegeven aan een vennootschap (X BV) waarvan de kinderen van vader aandeelhouder zijn. Tussen X BV en de inspecteur is in geschil of de vrijstelling van art. 15 lid 1 sub b WBRV van toepassing is. Meer specifiek is in geschil of sprake is van een kwalificerende vervreemder en verkrijger.

X heeft bijna vijftig jaar samengewoond met zijn zus en haar echtgenoot. Anderhalf jaar na het overlijden van de zwager is de zus overleden. X heeft toen haar nalatenschap geërfd. Tussen X en de inspecteur is een geschil ontstaan over de vraag of X voor de erfbelasting kwalificeert als partner van de zus op grond van art. 1a SW. Volgens de inspecteur geldt X niet als partner omdat niet wordt voldaan aan de vijfjaarstermijn van art. 1a lid 3 SW. De inspecteur stelt dat deze termijn pas begon te lopen vanaf het overlijden van de zwager.