Aflevering 10

Door de toenemende mobiliteit neemt het fenomeen van het grensoverschrijdende huwelijk toe. In het kader van dit Podium doel ik daarbij in het bijzonder op de Nederlandse man of vrouw, die gehuwd is met een persoon die niet de Nederlandse nationaliteit heeft. Het paar is woonachtig in Nederland en op grond van het Haags Huwelijksvermogensverdrag 1978 wordt hun huwelijksvermogensregime beheerst door het Nederlandse recht. Ze hebben geen rechtskeuze uitgebracht, geen huwelijkse voorwaarden gemaakt en zijn overeenkomstig het Nederlandse IPR gehuwd in de wettelijke gemeenschap van goederen. In echtscheidingszaken wordt de Nederlandse rechter steeds vaker geconfronteerd met deze internationale huwelijken. Die toename is zodanig dat onder meer om die reden bij het Haagse Gerechtshof op 1 oktober 2014 een kenniscentrum IPR Familievermogensrecht is gestart, dat de expertise op dit rechtsgebied voor de gerechten moet bundelen en verder uitbouwen.

De auteur bespreekt wetsvoorstel 33987 inzake de nieuwe beperkte huwelijksgemeenschap. Hij onderzoekt onder meer wat het wetsvoorstel betekent voor de aansprakelijkheid en draagplicht van echtgenoten en voor het verhaal op de gemeenschap. Ook komen de gevolgen voor het bestuur, ondernemingsvermogen en het bewijsrecht van een echtgenoot aan bod.

Door de recente jurisprudentie inzake de voorwaarden tot toepassing en onder welke voorwaarden een aansprakelijkgestelde zich kan disculperen, lijkt de effectiviteit van art. 40 IW 1990 te worden beperkt. Wellicht is een gehele heroverweging van dit artikel een optie.

Door de flex-BV wetgeving is art. 2:192 BW over het verbinden van ‘extra verplichtingen’ aan het aandeelhouderschap op veel punten gewijzigd. In deze bijdrage gaat de auteur in op het herziene art. 2:192 BW en op de doorwerking van niet geaccepteerde extra verplichtingen.

In onze verzorgingsstaat kennen wij vele inkomensafhankelijke regelingen die gebruik maken van het verzamelinkomen zoals bekend bij de Belastingdienst. Dit verzamelinkomen is de som van de inkomens in box 1, 2 en 3 waaronder ook het inkomen uit de eigen woning valt. Hierdoor kunnen er op papier grote verschillen in draagkracht ontstaan die er in werkelijkheid niet zijn maar waardoor draagkrachtig gelijken een afwijkende, en soms maatschappelijk onwenselijke, beschikking van inkomensafhankelijke regelingen ontvangen. Een onwenselijke situatie voor een land waar het draagkrachtbeginsel binnen het belastingstelsel leidend is terwijl er alternatieven voorhanden zijn die relatief eenvoudig en zonder grote financiële gevolgen ingevoerd kunnen worden.

EPN bjidrage over de wetswijzigingen in het Belastingplan 2015.