Aflevering 9

De vraag of de Scientology Kerk zich een ANBI mag noemen, is reeds tweemaal aan de Hoge Raad voorgelegd en beide keren negatief beantwoord. Binnenkort zal de Hoge Raad zich nogmaals over deze vraag buigen. Als de Hoge Raad het oordeel van het verwijzingshof en de conclusie van A-G IJzerman volgt, is driemaal geen scheepsrecht voor de Scientology Kerk Amsterdam (hierna: SKA). Zowel het verwijzingshof als de A-G menen namelijk dat de auditing en trainingsactiviteiten worden aangeboden tegen commerciële tarieven waardoor het algemene belang niet ten minste in gelijke mate wordt gediend als het particuliere belang. Mocht de Hoge Raad dit oordeel volgen – en gelet op de bestaande jurisprudentie en de verwijzingsopdracht lijkt mij dat zeer aannemelijk – dan is daarmee naar alle waarschijnlijkheid de kous niet af.

Een eeuwfeest vraagt vaak om festiviteiten en terugblikken. Met deze traditie heeft onze Hoge Raad een beetje gebroken. Er is weliswaar op gepaste wijze stilgestaan bij het 100-jarig bestaan van de belastingrechtspraak bij de Hoge Raad,[NOOT: Op 4 maart 2015 heeft de Hoge Raad een bijzondere jubileumbijeenkomst georganiseerd voor genodigden in het nieuwe pand aan het Korte Voorhout om Den Haag. Een verslag van deze bijeenkomst van de hand van L.J.A. Pieterse is verschenen in WFR 2016/74.] hetgeen min of meer toevallig samenviel met de opening van het nieuwe pand, maar van uitbundige festiviteiten was zeker geen sprake. Ook is er, mede op verzoek van de Hoge Raad, nauwelijks teruggeblikt.[NOOT: Zie ook de speciaal voor deze viering ingerichte website 100jaar.belastingkamerhr.nl.] In tegendeel, de blik is juist op de toekomst gericht. Toch lijkt het mij wenselijk wel even kort bij het verleden stil te staan, voordat ook ik de blik op de toekomst richt.

De Tweede Kamer heeft op 19 april 2016 ingestemd met het initiatiefwetsvoorstel tot beperking van de wettelijke gemeenschap van goederen.[NOOT: Voorstel van wet van de leden Berndsen-Jansen (thans Swinkels die de plaats van Berndsen-Jansen heeft overgenomen door beëindiging van het lidmaatschap van de Tweede Kamer, zie Kamerstukken II [jaren], 34231, nr. 4), Recourt en Van Oosten tot wijziging van Boek 1 van het Burgerlijk Wetboek en de Faillissementswet teneinde de omvang van de wettelijke gemeenschap van goederen te beperken (Kamerstukken II 2013-2014, 33987, nr. 1-3). Zie hierover o.a. J.H. Lieber, “De gemeenschap van goederen alsnog beperkt”, WPNR (2014) 7041, p. 1129. T.M. Subelack, “Nieuw huwelijksvermogensrecht vanuit het perspectief van een (echtscheidings)advocaat”, WPNR (2014) 7043, p. 1182. W.D. Kolkman, “Het einde van het schuldeisersparadijs”, WPNR (2014) 7044, p. 1213. T.J. Mellema-Kranenburg, “Maakt wetsvoorstel 33987 huwelijkse voorwaarden overbodig of juist noodzakelijk?”, WPNR 2015) 7054, p. 270. A.N. Labohm en A.H.N. Stollenwerck, “De onderneming(swinst) in het wetsvoorstel Aanpassing van de wettelijke gemeenschap van goederen”, WPNR (2015) 7057, p. 314.] Dit wetsvoorstel beoogt de wettelijke gemeenschap van goederen te beperken en het voorhuwelijkse vermogen, giften en erfenissen daarbuiten te laten. Alleen wat de echtgenoten tijdens het huwelijk verwerven, moet aan hen beiden toekomen. Bestaat tussen echtgenoten een discussie aan wie van hen beiden een goed toebehoort en kan geen van beiden zijn recht op dit goed bewijzen, dan wordt dit goed aangemerkt als een gemeenschapsgoed. Onder de nieuwe beperkte gemeenschap van goederen zullen eveneens de goederen vallen die al vóór de aanvang van de gemeenschap aan de echtelieden gezamenlijk toebehoorden.[NOOT: Nota van wijziging van het voorgestelde art. 94 lid 2 (Kamerstukken II 2014-2015, 33987, nr. 11).]

Op 1 juli van dit jaar was het vijf jaar geleden dat de overdrachtsbelasting op woningen werd verlaagd van 6% naar 2%. Over deze verlaging zijn diverse rechterlijke uitspraken gedaan. De belangrijkste uitspraken over het begrip ‘woning’ zijn in deze bijdrage op een rij gezet.

In december 2014 (FTV 2014/12) besprak ik in deze rubriek wetsvoorstel 33987 inzake de beperking van de wettelijke gemeenschap van goederen en wees ik er op dat het wenselijk zou zijn dat de fiscale regelgeving tussen echtgenoten aansluit bij de civielrechtelijke wetgeving ten aanzien van het huwelijksgoederenrecht. In deze bijdrage bespreek ik de stand va­n zaken met betrekking tot het wetsvoorstel.