Aflevering 2

Het wetsvoorstel Uitfasering pensioen in eigen beheer en overige fiscale pensioenmaatregelen (nr. 34555, ‘Wetsvoorstel Uitfasering’) biedt de directeur-grootaandeelhouder (DGA) de mogelijkheid om van de knelpunten rondom de pensioenwaarderingsverschillen (commercieel vs. fiscaal) af te komen en zijn/haar pensioenaanspraken op een fiscaal aantrekkelijke manier af te wikkelen. In deel 1 van dit drieluik inventariseerde ik de mogelijkheden die de DGA heeft. In de delen 2 en 3 ga ik in op de positie van de (gewezen) partner en eventuele andere derden-betrokkenen, alsmede op de rol en positie van de notaris. De invoering van het Wetsvoorstel Uitfasering was voorzien per 1 januari 2017. Vanwege publiciteit in de media rondom een vermeend belastinglek is de stemming in de Eerste Kamer op 20 december 2016 aangehouden in afwachting van een novelle. Op 23 januari 2017 is de novelle gepubliceerd. Daarbij is geconstateerd dat voormeld belastinglek zich niet voordoet, zodat dit niet hoeft te worden gerepareerd. Wel bleek het Wetsvoorstel Uitfasering nog enkele onvolkomenheden te bevatten; die zijn uiteraard wel gerepareerd. De invoering van het Wetsvoorstel Uitfasering is thans voorzien per 1 april 2017.

In HR 8 juli 2016, ECLI:NL:HR:2016:1468, NJ 2016, 383, spreekt de Hoge Raad zich uit over de toepassing van artikel 3:301 lid 2 BW. Dit is een bepaling over niet-ontvankelijkheid van een rechtsmiddel. Het arrest is daarmee in de eerste plaats relevant voor de procespraktijk. Toch is het arrest ook voor de notaris interessant, omdat het aanzet tot reflectie over de vraag welke route hij, die meent door verjaring de eigendom van een registergoed te hebben verkregen, het beste kan bewandelen. Zowel de notariële verklaring van verjaring als de (rechterlijke) verklaring voor recht omtrent een verkrijging door verjaring passeren in deze zaak de revue.

Volgens de uiterste wil van erflater zijn erfgenamen verplicht om binnen een jaar na het overlijden een notariële akte op te maken waarbij erflaters echtgenote onder meer verplicht is om zekerheid te stellen voor de schulden uit overbedeling aan erflaters overige erfgenamen. De dochter van erflater verlangt de zekerheidstelling door haar moeder echter ruim zes jaar na de datum van overlijden. Is het vereiste dat de akte vaststelling erfdelen met zekerheidstelling binnen een jaar na het overlijden wordt getekend een ‘voorwaarde’ in de zin van artikel 4:45 lid 1 BW? Kan deze ‘voorwaarde’ niet meer worden vervuld nu er meer dan een jaar is verstreken? De Hoge Raad bepaalt in het arrest van 15 januari 2016 , ECLI:NL:HR:2016:46, NJ 2016, 265 m.nt. S. Perrick, ‘dat de vraag of sprake is van een onmogelijk te vervullen voorwaarde of last als bedoeld in art. 4:45 lid 1 BW, dient te worden beoordeeld naar het tijdstip van overlijden van de erflater’. De vraag blijft: was de dochter te laat? Of ruimer: hoe fataal is een in een testament gestelde termijn?

Zoals bekend moet iedere notaris nagaan of degene die (onder andere) aandelen op naam of registergoederen levert daartoe wel volledig beschikkingsbevoegd is. In dat kader kan onzekerheid bestaan ten aanzien van (de erkenning van) bepaalde overgangen onder algemene titel naar buitenlands recht.

In deze rubriek wordt opgenomen hetgeen op civielrechtelijk gebied door Notafax is bericht, maar (nog) niet in JBN is besproken. Bijbehorende trefwoorden zijn in het register opgenomen. De nummers voor de berichten corresponderen met dat van het desbetreffende bericht in Notafax.