Aflevering 7-8

Arresten over de principiële vraag naar het aanmerkelijkbelanghouderschap zijn zeldzaam. Wie denkt dat dit komt omdat het leerstuk volkomen helder is, komt bedrogen uit. De toepassing van de soortregeling en het indirect aanmerkelijk belang bijvoorbeeld leveren nog dikwijls vragen op. In het hierna te bespreken ‘doorcertificeringsarrest’ begeeft belanghebbende zich langs de randen van het aanmerkelijkbelangbegrip door zijn belang te splitsen in economische rechten en een deel daarvan bij zijn kinderen te plaatsen. Dat leidt tot een interessante procedure over aanmerkelijkbelangkwalificatie.

Bij schenking van aandelen in een holding is voor toepassing van de BOR vereist dat de schenker al vijf jaar aanmerkelijkbelanghouder in de holding is. Ervan uitgaande dat de holding zelf geen onderneming drijft, is voorts vereist dat 1) de schenker al vijf jaar een middellijk aanmerkelijk belang heeft in ten minste één dochtermaatschappij en 2) die dochtermaatschappij al vijf jaar een onderneming uitoefent.

In deze beschouwing bespreek ik het recente ‘vacatiegeldenarrest’ van de Hoge Raad. Dit arrest heeft, in samenhang met het arrest IO van het HvJ, gevolgen voor de fiscale positie van commissarissen/toezichthouders.

Het neutraliteitsbeginsel, een van de belangrijkste rechtsbeginselen binnen de btw, blijkt niet altijd te kunnen voorkomen dat dubbele heffing ontstaat door onduidelijkheden in de bevoegdheidsverdeling tussen lidstaten. En zelfs het HvJ grijpt niet altijd in, zo blijkt uit de twee arresten die in deze beschouwing aan de orde komen.

In de laatste week voor het zomerreces oordeelde het Gerecht (wederom) dat de Europese Commissie haar huiswerk niet goed heeft gedaan in een staatssteunprocedure omtrent fiscale rulings. De vermeende staatssteun die Ierland aan Apple zou hebben verleend, een bedrag van ongeveer € 13 miljard, hoeft daarom niet te worden teruggevorderd. In deze beschouwing ga ik in op het arrest, maar plaats dat tevens in een bredere (politieke) context.