Aflevering 2

Er breken andere, digitale tijden aan voor de fiscale rechtspraak. Op 16 oktober 2014 is bij de Tweede Kamer het voorstel van wet ingediend tot wijziging van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en de Algemene wet bestuursrecht in verband met vereenvoudiging en digitalisering van het procesrecht. Aan de indiening van het wetsvoorstel is in het najaar van 2013 een fase van internetconsultatie voorafgegaan,1 hetgeen heeft geleid tot een aantal aanpassingen in het voorstel. Met het wetsvoor

Net als het Nederlandse nationale recht kent ook het recht van de Europese Unie ongeschreven algemene rechtsbeginselen. Deze beginselen, waarvan in deze bijdrage met name het vertrouwens-, het rechtszekerheids- en het legaliteitsbeginsel aan de orde komen, hebben een betekenis en toepassing die niet noodzakelijkerwijs overeenkomt met die van hun pendanten in het nationale recht.Uit de eigen en hogere rechtsorde van het recht van de Europese Unie volgt dat ook de algemene beginselen van Unierech

In deze Kroniek besteed ik aandacht aan recente ontwikkelingen op het terrein van de aansprakelijkheden, waaronder het verder uitkristalliseren van de reikwijdte van het gewijzigde art. 40 Invorderingswet 1990 (hierna: IW 1990), het belang van persoonlijke verwijtbaarheid voor de tegenbewijsuitsluiting bij bestuurdersaansprakelijkheid en de ‘mogelijkheid’ van interne compensatie door de ontvanger. Daarnaast aandacht voor het ‘open systeem’ van de ontvanger en de gevolgen daarvan voor de rechtsb

Horizontaal toezicht en handhavingsconvenanten zijn inmiddels niet meer weg te denken uit het fiscale landschap, maar er lijkt sprake te zijn van enige wildgroei en nog niet goed ingebedde groeistuipen. In deze bijdrage wordt nagegaan of een wettelijk kader wenselijk dan wel noodzakelijk is.

De termijn voor het doen van uitspraak op bezwaar door een bestuursorgaan bedraagt in beginsel zes weken, gerekend vanaf de dag na die waarop de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift is verstreken.1 Deze termijn kan worden opgeschort of verlengd. Doet een bestuursorgaan niet tijdig uitspraak, dan kan een belanghebbende het bestuursorgaan in gebreke stellen om zo te proberen een uitspraak te forceren. De regels lijken heel simpel. In de praktijk blijkt het echter niet altijd duidelijk

Het Hof van Justitie EG heeft zich in de gevoegde zaken X en Passenheim-van Schoot1 uitgelaten over de verenigbaarheid van de verlengde navorderingstermijn van twaalf jaar met het EU-recht.2 De Hoge Raad heeft in een aantal arresten invulling gegeven aan het arrest van het HvJ EG, waarbij met name BNB 2010/199 van belang is.3