Aflevering 7

Linkse partijen zetten Nederland weg als een belastingparadijs als wordt gesproken over een goed fiscaal vestigingsklimaat. Er wordt meteen gesproken over de acquisitie van nieuwe, grote multinationals voor Nederland. De pakkende oneliners vliegen ons vervolgens om de oren, maar de werkelijkheid is anders. Het beeld dat multinationals nergens belasting betalen, wordt weersproken door verschillende onderzoeken. De Algemene Rekenkamer constateerde eerder weliswaar dat het fiscale klimaat in Nederland gunstig is voor internationaal opererende ondernemingen door regelingen ter voorkoming van dubbele belasting, maar de wet- en regelgeving is niet heel afwijkend van de ons omringende landen. Nederland is dus geen belastingparadijs. Feit is wel dat de werkeloosheid in Nederland daalt, maar nog steeds te hoog is. Als we onszelf fiscaal de markt uitprijzen door bijvoorbeeld eenzijdige Nederlandse maatregelen, dan kost dat simpelweg banen. Consequentie van zo’n beleid kan zijn dat bedrijven naar andere landen vertrekken of het niet meer kunnen bolwerken en failliet gaan. Dit gaat uiteraard ten koste van arbeidsplaatsen.

In de fiscale literatuur en/of mediaberichten duikt met enige regelmaat de term ‘fishing expedition’ op. De term wordt in rechterlijke uitspraken en in beleid genoemd, in nationale en internationale context.1 Het valt op dat voor die term kennelijk slechts indirecte definities bestaan, althans ik heb geen eenduidige definitie kunnen vinden. Daarom doe ik in deze korte bijdrage een poging de term af te bakenen.

Met ingang van 1 juli 2016 is de Wet herziening strafbaarstelling faillissementsfraude in werking getreden. In deze bijdrage wordt één specifiek onderdeel daarvan uitgelicht: de gevolgen voor de Belastingdienst van de strafbaarstelling op grond van de Wet op de economische delicten wegens het niet-voeren of niet-bewaren van een deugdelijke administratie.

Met ingang van 1 januari 2016 voorziet de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR) in de mogelijkheid voor rechtbanken en gerechtshoven om in een belastingprocedure een rechtsvraag aan de Hoge Raad voor te leggen bij wijze van prejudiciële beslissing.1 Met de invoering van deze prejudiciële procedure is beoogd tot een zo efficiënt en effectief mogelijke beantwoording van (rechts)vragen te komen. Op 27 mei 2016 is de ‘procesregeling prejudiciële vragen belastingkamer Hoge Raad’ (hierna

Waarom betalen veel meer mensen hun belastingen dan volgens de rationelekeuzetheorie het geval zou moeten zijn?

Hoewel rechtspraak niet altijd een fiscale aardverschuiving oplevert, is het nuttig om te bezien of recent verschenen jurisprudentie in de lijn ligt met eerdere jurisprudentie of dat toch sprake is van een zekere ‘ontwikkeling’. Deze kroniek geeft aan de hand van een selectie uit recente rechtspraak een overzicht van de stand van zaken op het terrein van de algemene beginselen over de periode 1 oktober 2015 tot en met 30 september 2016.

Beste lezer,In TFB 5-6 is als gevolg van een technische fout in het artikel van Mr. E.J.M. Rosier de nummering van de voetnoten verschoven. Onze excuses hiervoor. Wij drukken het desbetreffende artikel daarom hieronder nogmaals af, nu met correcte voetnootverwijzing.De Redactie