Aflevering 1

Dit artikel is een bewerking van de presentatie die wij hebben gehouden tijdens de Landelijke Studiebijeenkomsten in november 2008. Wij zijn daarbij ingegaan op een aantal actuele onderwerpen met betrekking tot het formele belastingrecht. Achtereenvolgens komen hier aan de orde: de inlichtingenverplichtingen die op de belastingplichtige rusten, het wetsontwerp Vierde tranche Algemene wet bestuursrecht (hierna: Awb) en de Wet ter voorkoming van witwassen en financiering van terrorisme (hierna: Wwft), de opvolger van de Wet identificatie bij dienstverlening (hierna: WID) en de Wet melding ongebruikelijke transacties (hierna: Wet MOT).

De aftrek van buitengewone lasten, zoals ziektekosten en kosten van opleidingen, wordt steeds meer beperkt. Met ingang van 2009 is in de aftrek van ziektekosten weer eens het mes gezet. Wat is nog wel aftrekbaar en wat niet meer? Mr. Van Waaijen geeft een overzicht.

De titel van dit redactioneel artikel is zwaarmoedig te noemen. Deze zwaarmoedigheid is deels terug te voeren op het lezen van boeken en de zelfreflectie die past bij de inmiddels gepasseerde feestdagen. Mijn sombere stemming wordt echter vooral opgeroepen door de ontwikkelingen van deze tijd, en zeker de ontwikkelingen die ons beroep betreffen.

Deze wijzigingen zijn vermoedelijk niemand in de fiscale wereld ontgaan, er is in het parlement en de (vak)pers uitgebreid over gedebatteerd. Wat minder aandacht heeft gekregen, is dat de Tweede Kamer op 25 november 2008 een amendement van PvdA-Kamerlid Tang op het Belastingplan 2009 heeft aangenomen, op grond waarvan bedrijven de kosten van geldbonussen waarvan de hoogte afhankelijk is van de waardeontwikkeling van (de aandelen van) een bedrijf, zoals Stock Appreciation Rights (SARs, hierna zal ik deze afkorting als verzamelterm gebruiken voor alle beloningsvormen die onder deze aftrekbeperking vallen), niet meer in aftrek kunnen brengen als deze SARs zijn toegekend aan werknemers met een jaarloon van meer dan € 500.000. Deze maatregel ziet dus niet op de loonbelasting, maar grijpt aan bij de vennootschapsbelasting. De maatregel vormt een inbreuk op het totaalwinstbegrip. De staatssecretaris leek op fiscaalinhoudelijke gronden dan ook geen voorstander te zijn van het amendement. Het is niettemin door een grote Kamermeerderheid (daaronder begrepen de drie coalitiepartijen) aangenomen, waardoor de maatregel met ingang van 1 januari 2009 in werking is getreden. De aftrekbeperking geldt overigens niet voor SARs en dergelijke die zijn toegekend voor 1 januari 2009 en die vóór 1 januari 2010 tot belastingheffing hebben geleid.

Dick de Korte is de scheidend hoofdredacteur van Tribuut. Dick verlaat de redactie van Tribuut vanwege het feit dat hij toetreedt tot de rechterlijke macht. Onze hoofdredacteur heeft in zijn redactionele bijdragen nooit een blad voor de mond genomen. Een terugblik.

Fiscale rechtspraak bestaat al eeuwen en het ziet er voorlopig niet naar uit dat de belastingrechters zonder werk komen te zitten. Maar van jaar tot jaar bestaan wel opmerkelijke verschillen in de intensiteit waarmee onderscheiden vakgebieden en thema’s aan de orde komen. Zodoende zal in dit overzicht, anders dan vorig jaar, het kopje ‘Invordering’ ontbreken en zijn er minder arresten van het HvJ EG die interessant genoeg zijn voor opname in dit overzicht. Wel komt nu eens een aantal arresten over de Wet afdrachtvermindering loonbelasting aan bod. Ook het openingsthema was in beide voorgaande jaren niet als afzonderlijk item opgenomen.

De verhuur van een onroerende zaak door een btw-ondernemer is op grond van art. 11, lid 1, onderdeel b, Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB 1968) in beginsel van omzetbelasting vrijgesteld. Ook een particulier die een onroerende zaak verhuurt, kan ter zake als ondernemer worden aangemerkt die een al dan niet vrijgestelde prestatie verricht.De btw-vrijstelling voor verhuur van onroerende zaken dient met name het sociaaleconomische motief van de huisvesting van particulieren. De woning is in onze samenleving een eerste levensbehoefte. Het argument voor de vrijstelling, noodzakelijke levensbehoefte, speelt niet bij verhuur met een commercieel, bedrijfsmatig, karakter. Zodoende gelden er ter zake van de btw-vrijstelling voor verhuur van onroerende zaken een aantal uitzonderingen.