Aflevering 5

In het vorige nummer verscheen het artikel ‘Reikwijdte en wisselwerking van artikel 47, lid 1, AWR’ van de hand van mr. S. Bharatsingh AA MFP. In het nummer dat thans voor u ligt, is het artikel ‘Beperkingen aan de verplichtingen ingevolge artikel 47 AWR’, geschreven door mr.drs. F.J.P.M. Haas en mw. mr. D.N.N. Jansen, opgenomen. Iets te veel van het goede of vanwaar al die aandacht, zult u wellicht denken. De redactie van TFB was echter van mening dat beide artikelen u niet mochten worden onthouden. Het feit alleen al dat gerenommeerde vertegenwoordigers van de fiscale advocatuur en de rechterlijke macht nagenoeg gelijk de behoefte voelen te onderzoeken waar de grenzen aan de informatieverplichting van de burger ofwel aan de informatievergaring van de inspecteur liggen, maakt nieuwsgierig. In deze redactionele bijdrage zullen we in het kort ingaan op de mogelijke oorzaak van deze belangstelling en bespreken we de benaderingswijze in beide artikelen.

Waar liggen de grenzen van de verplichting tot informatieverstrekking op grond van art. 47 AWR? Is de informatieverplichting op basis van dit artikel op zijn retour? De Hoge Raad heeft een aantal opvallende beslissingen genomen over de bevoegdheid van de inspecteur om informatie op te eisen.

Het wetsvoorstel OM-afdoeningKamerstukken II 2005-2006, 29 849. ligt thans bij de Eerste Kamer. In dit wetsvoorstel wordt de zogenoemde strafbeschikking geïntroduceerd. Deze afdoeningsmodaliteit zal de transactie gaan vervangen. Het wetsvoorstel heeft logischerwijs gevolgen voor de transactiebevoegdheid die ter zake van fiscale delicten van oudsher al bij de fiscus is neergelegd. In deze bijdrage stel ik slechts een beperkt aantal opvallende punten uit het wetsvoorstel aan de orde.Voor een uitgebreide bespreking leze men R. Steenman, ‘De strafbeschikking: een nieuwe afdoeningsmogelijkheid voor fiscale delicten’, WFR 2005, p. 1415-1425.

In dit artikel besteed ik aandacht aan de regeling van de voorlopige voorziening in het belastingrecht.Dit artikel is eerder in een uitgebreide versie verschenen in de Schonis-bundel, opstellen aangeboden aan prof. mr. H.M.N. Schonis, Kluwer, Deventer 2006, p. 287-304. Centraal staat daarbij de wijze van beoordeling van een verzoek om voorlopige voorziening. Welke vragen dient de voorzieningenrechter te beantwoorden? Hoe worden deze vragen in de fiscale rechtspraak beantwoord en op welke wijze kan daarbij meer uniformiteit in de fiscale voorlopigevoorzieningprocedures worden bereikt?Dit artikel is mede geïnspireerd door een bijdrage van Th.G.M. Simons, ‘De beoordeling van een verzoek om voorlopige voorziening’, Jurisprudentie Bestuursrecht plus, januari 2005, p. 56-72. Daarin zijn deze vragen opgeworpen in het kader van de bestuursrechtelijke voorlopigevoorzieningprocedure.

Gebruik van fiscaal afgedwongen informatie als bewijs voor sancties blijft gespreksonderwerp. In een van de proefprocedures in het rekeningenproject heeft het Hof Amsterdam zich mede gebogen over dit onderwerp.Hof Amsterdam 18 januari 2006, nr. 03/04509, LJN: AU9845. Daarnaast heeft Hof Arnhem onlangs beslist dat de microfiches die de Nederlandse Belastingdienst in handen kreeg onvoldoende bewijs zijn om tot een veroordeling voor belastingfraude te komen.Hof Arnhem 12 oktober 2005, nr. 21-005526-04, LJN: AU4206.