Aflevering 6

In deze bijdrage staat de bevoegdheid tot ambtshalve vermindering neergelegd in art. 65 AWR centraal. Nagegaan wordt in hoeverre die regeling nog voldoet. In dat verband wordt ingegaan op onder meer de reikwijdte van het Besluit ambtshalve vermindering van 25 maart 1991, de rechtsbescherming tegen besluiten betreffende ambtshalve vermindering en oneigenlijk gebruik van de bevoegdheid tot ambtshalve vermindering. Ook wordt aandacht besteed aan de verhouding tussen art. 65 AWR en art. 4:6 Awb, aan de verhouding tussen art. 65 AWR en de bevoegdheid van de inspecteur tot naheffing en aan de op 1 januari 2009 ingevoerde regeling voor ambtshalve vermindering die geldt bij de bepaling van inkomensgegevens in het kader van de uitvoering van de basisregistratie inkomen. De auteur doet voorstellen tot wetswijziging.

Op 5 april 2009 kwam staatssecretaris De Jager met het persbericht Zie onder andere http://www.minfin.nl/Actueel/Nieuwsberichten/2009/04/De_Jager_boete_belastingontduikers_naar_300_procent. naar buiten dat ‘de boete voor belastingplichtigen die geld in het buitenland uit het zicht van de fiscus proberen te houden, verhoogd wordt van honderd naar minimaal driehonderd procent’. Daarbij doelt de staatssecretaris op de zogenaamde zwartspaarders. Voorts verwijst het persbericht nog naar de versoepeling van het bankgeheim van een aantal landen en legt daarbij tevens de relatie naar de toename van het aantal belastingplichtigen dat gebruik heeft gemaakt van de zogenaamde inkeerregeling. Op het bovenvermelde citaat en de relatie met de versoepeling van het bankgeheim komen we later nog terug.

Een kostenvergoeding kan in voorkomende gevallen soms ook worden toegekend als er sprake is van een bezwaarschrift tegen een voorlopige aanslag. In welke gevallen een vergoeding kan worden gevraagd en hoe hoog die vergoeding uitvalt, is echter niet voor iedereen even duidelijk. De regelgeving geeft daarover geen duidelijkheid, de literatuur over dit onderwerp is schaars en de jurisprudentie zeer divers. In dit artikel wordt daarom een overzicht gegeven van de huidige stand van zaken.

Onderstaande kroniekbijdrage gaat voor het grootste deel over de mogelijke consequenties van de recente belangwekkende uitspraak van de Hoge Raad inzake de verweeruitsluiting van art. 7, lid 2, Kostenwet voor het in rekening brengen van vervolgingskosten en vergelijkbare uitsluitingen. Tussen die bedrijven door worden tevens enkele actuele ontwikkelingen aangestipt.

Op 2 oktober 2009 heb ik het ambt van buitengewoon hoogleraar Formeel Belastingrecht aan de Radboud Universiteit Nijmegen aanvaard met het uitspreken van een intreerede getiteld ‘Rechtsvinding in belastingzaken’. Deze bijdrage vormt een weergave van die voordracht. Bij de uitgever van dit tijdschrift is een handelseditie van de oratie verschenen. Daarin worden de hierna te bespreken onderwerpen uitgebreider en diepgaander behandeld; tevens wordt ingegaan op diverse onderwerpen die hier buiten beschouwing blijven. Ook voor uitgebreide documentatie en wetenschappelijke verantwoording verwijs ik daarnaar.

Prof.mr. T. Bender is hoogleraar aan de Universiteit Leiden en tax partner bij PricewaterhouseCoopers. Het internationale belastingrecht is haar primaire onderzoeks-, onderwijs- en werkgebied, maar daarnaast heeft zij vanuit verschillende perspectieven veel belangstelling voor andere onderdelen van het belastingrecht, waaronder het formele belastingrecht: Zie ook het artikel ‘Ferrazzini en de fiscale mensenrechten: nog steeds geen fair trial in belastingzaken’, WFR 2003/6532, p. 903-913, dat zij samen met Douma schreef. de afdeling belasting­recht van de Universiteit Leiden heeft de laatste jaren duidelijke formeel­rechtelijke accenten gezet, en in haar werk heeft Bender te maken met horizontaal toezicht. Tijdens het laatste NOB-congres stelde zij corporate social responsibility aan de orde, hetgeen voor velen een nieuw begrip is.