Aflevering 7

Dit artikel gaat in op het voorstel tot art. 23a Invorderingswet 1990 (nieuw). Art. 23a Invorderingswet 1990 is onderdeel van het wetsvoorstel 31 930, het wetsvoorstel tot wijziging van de Successiewet 1956 en enige andere belastingwetten (vereenvoudiging bedrijfsopvolgingsregeling en herziening tariefstructuur in de Successiewet 1956, alsmede introductie van een regeling voor afgezonderd particulier vermogen in de Wet Inkomstenbelasting 2001 en de Successiewet 1956).Voor een uitgebreidere bespreking zie o.a. F. Sonneveldt en B.B.A. de Kroon, ‘Internationale aspecten van de vernieuwde Successiewet 1956’, WFR 2009/6815, p. 733 e.v., X.G.R. Auerbach, ‘Afgezonderd Particulier Vermogen, naar een duaal stelsel’, WPNR 2009 (6802), p. 496 e.v. en J.P. Boer en R.M. Freudenthal, ‘De identiteitscrisis van de Anglo-Amerikaanse trust: afgezonderd of niet?’, WPNR 2009 (6802), p. 507 e.v. Uit deze publicatie blijkt dat ik over het voorgestelde artikel niet zo enthousiast ben.

In dit artikel bespreek ik enige recente rechtspraak ten aanzien van de (on)mogelijkheid tot het opleggen van een boete wegens het niet doen van een suppletiebetaling. FeterisM.W.C. Feteris, ‘De suppletiebetaling: wettelijke plicht of een stille dood’, WFR 2007/887. heeft al eerder uitvoerig aandacht besteed aan deze problematiek. Nadien verschenen jurisprudentie geeft mij aanleiding dit onderwerp nader te belichten. Het niet indienen van een suppletieaangifte is geen beboetbare gedraging voor het fiscale bestuursrecht. Daarom is het voor de fiscus steeds lastiger om een bestuurlijke boete op te leggen bij een naheffingsaanslag naar aanleiding van een belastingschuld die niet eerder op aangifte is voldaan. Hoewel de problematiek ook bij andere aangiftebelastingen speelt, beperk ik me in dit artikel tot de loon- en omzetbelasting.

In deze kroniek zullen de belangrijkste ontwikkelingen op het terrein van heffing in de periode van 1 februari tot en met 1 oktober 2009 worden besproken.

Er zijn van die begrippen in het recht die gemakkelijk tot misverstanden kunnen leiden. Een van deze begrippen is ‘openbare orde’. Daar dit begrip verschillende betekenissen kent al naar gelang het rechtsgebied waar men mee te maken heeft, is dit wellicht ook niet zo vreemd. Zo heeft het begrip openbare orde in het civiele recht een normatief karakter. Een overeenkomst tussen partijen kan bijvoorbeeld in strijd zijn met ‘de openbare orde’. Ook in fiscale regelgeving wordt openbare orde wel eens in deze normatieve zin gebezigd. Zo bepaalt art. 13 van de Wet op de internationale bijstandsverlening bij de heffing van belastingen, dat de minister geen inlichtingen kan verstrekken indien de ‘openbare orde zich daartegen verzet’. In deze bijdrage richten wij ons op een andere betekenis van het begrip openbare orde, namelijk de betekenis die het heeft in het fiscale procesrecht. Een punt van openbare orde is een punt dat de rechter moet onderzoeken, ook als daarover tussen partijen geen geschil bestaat.Prof.dr. M.W.C. Feteris, Formeel belastingrecht, p. 442.

Op vrijdag 2 oktober 2009 heeft, voorafgaand aan de door prof.mr. R.E.C.M. Niessen uit te spreken oratie bij zijn aanvaarding van het ambt van bijzonder hoogleraar bij de Radboud Universiteit te Nijmegen, het miniseminar ‘De nieuwe AWR: wensen en verlangens’ in de collegezaal CC 2 plaatsgevonden.

Tijdens het interview met prof.dr. D.M. Weber komt naar voren dat we te maken hebben met een wetenschapper in hart en nieren die de praktische invloeden en consequenties van zijn wetenschapsbeoefening niet uit het oog verliest. Hij is sinds 1 mei 2006 bijzonder hoogleraar Europese Ondernemingsbelastingen aan de Universiteit van Amsterdam. Onderdeel van zijn leeropdracht vormt de invloed van het EG-recht op de nationale ondernemingsbelastingen en de wenselijkheid en vorm van een gehele of gedeeltelijke harmonisatie van de Europese ondernemingsbelastingen. Daarnaast is hij directeur van het Amsterdam Centre for Tax Law (ACTL) bij diezelfde Universiteit van Amsterdam. Voorts is hij hoofd van het European direct tax team van Loyens & Loeff en raadsheer-plaatsvervanger bij Hof Den Bosch.Vanwege zijn leeropdracht de wenselijkheid en vorm te onderzoeken van een gehele of gedeeltelijke harmonisatie van de ondernemings­belastingen binnen de EG, ligt het voor de hand om hier als eerste aandacht voor te vragen.