Aflevering 19

Een woonplaatsonderzoek vormt een vergaande inbreuk op de privacy van een belanghebbende. De woonplaats wordt namelijk beoordeeld aan de hand van feiten en omstandigheden. Op basis van feiten en omstandigheden wordt beoordeeld of iemand een duurzame band van persoonlijke aard met Nederland heeft. Het onderzoek is dan ook vaak gericht op het vaststellen van de verblijfdagen in Nederland en op de vraag of iemand beschikt over een woongelegenheid in Nederland, maar ook wordt er gekeken naar bezoeken aan artsen in Nederland en worden telefoongegevens geanalyseerd om het aantal Nederlandse contacten in de contactgegevens te bepalen of om vast te stellen wanneer de telefoon verbinding maakt met het mobiele netwerk in Nederland.

De staatssecretaris van Financiën - Fiscaliteit, Belastingdienst en Douane heeft de Tweede Kamer een brief met een kabinetsreactie gestuurd op het onderzoek naar het vermogen in familiestichtingen. De Kamer had daarom verzocht, naast een technische briefing. In de brief gaat de staatssecretaris verder in op enkele toezeggingen die hij heeft gedaan tijdens het commissiedebat Nationale Fiscaliteit dat op 26 maart plaatsvond.

De staatssecretaris van Financiën - Fiscaliteit, Belastingdienst en Douane en de staatssecretaris van Defensie hebben een brief aan de Tweede Kamer gestuurd met daarbij als bijlage de rapportage ‘Onderzoek naar de fiscale positie van de Bijzondere invaliditeitsverhoging’. Met de rapportage wordt invulling gegeven aan twee moties. De conclusie is dat er geen aanleiding is voor defiscalisering of brutering van de Bijzondere invaliditeitsverhoging.

De staatssecretaris van Financiën heeft een besluit gepubliceerd met drie goedkeuringen waarmee vooruitlopend op wetgeving een aantal fiscale knelpunten bij het invaren van pensioenen worden weggenomen.

De Kennisgroep aanmerkelijk belang heeft de vraag beantwoord of regresschulden, ontstaan na verrekening van rekening-courantposities bij de bank, onder het schuldenbegrip van art. 4.13 lid 1 onderdeel f Wet IB 2001 vallen.

Belanghebbende heeft in haar aangifte IB/PVV 2019 onder meer cryptovaluta (bitcoins en altcoins) aangegeven voor box 3. Volgens hof Amsterdam (5 november 2024, ECLI:NL:GHAMS:2024:3254, NTFR 2024/1977) heeft de inspecteur deze cryptovaluta terecht aangemerkt als bezittingen in box 3. Het begrip ‘vermogensrechten’ in de Wet IB 2001 heeft een ruimere betekenis dan het begrip ‘vermogensrecht’ van art. 3:6 BW. Cryptovaluta vertegenwoordigen een economische waarde en kunnen worden verkocht en gekocht. Deze eigenschappen hebben het hof tot het oordeel gebracht dat cryptovaluta als bezitting zijn belast in box 3. De Hoge Raad onderschrijft dit oordeel van het hof.

Belanghebbende is een Nederlandse bv. Zij is de persoonlijke houdster van haar dga. Belanghebbende participeerde met gelieerde anderen in een Nederlandse werkmaatschappij. In 2011 is 85% van de aandelen in de werkmaatschappij verkocht aan een private-equityhuis. Ultimo 2011 is de dga verhuisd naar Curaçao. Ook de feitelijke leiding van belanghebbende is daarnaartoe verplaatst. Eind 2015 zijn alle aandelen in de werkmaatschappij verkocht aan een derde. De verkoopopbrengst is in 2016 als dividend uitgekeerd aan de aandeelhouders, waaronder belanghebbende. Zij heeft dit dividend niet dooruitgedeeld aan haar dga. De werkzaamheden van belanghebbende waren ten tijde van de dividenduitkering administratief van aard en werden uitgevoerd door een trustkantoor. De inspecteur heeft de dividenduitkering op grond van art. 17 lid 3 onderdeel b Wet Vpb 1969 tot het Nederlandse inkomen van belanghebbende gerekend. Hof Den Haag (ECLI:NL:GHDHA:2022:2200) heeft hier echter een streep door gezet. De staatssecretaris heeft cassatieberoep aangetekend.

Dit arrest wordt besproken in HR 25 april 2025, 22/04506, ECLI:NL:HR:2025:668, NTFR 2025/791.

In de uitvoeringspraktijk van de vennootschapsbelasting zijn enkele praktische vragen gesteld over de Wet fiscaal kwalificatiebeleid rechtspersonen en de Wet aanpassing fonds voor gemene rekening en vrijgestelde beleggingsinstelling. De Belastingdienst heeft een document gepubliceerd met antwoorden en vragen.

Door de Kennisgroep dividendbelasting en bronbelasting is het standpunt KG:024:2022:6 (Gelieerdheid Wet bronbelasting 2021) geactualiseerd naar aanleiding van de wijziging per 1 januari 2025 van art. 1.2 lid 1 onderdeel c Wet Bb. De wetswijziging heeft geen inhoudelijke gevolgen voor het standpunt.

De Kennisgroep belastingplicht en kwalificatie rechtsvormen heeft de vraag beantwoord met welke Nederlandse rechtsvorm een naar het recht van België opgerichte commanditaire vennootschap vergelijkbaar is.

fraude, facturen, aansprakelijkstelling

Belanghebbende heeft beroep ingesteld ter zake van een naheffingsaanslag BPM. De rechtbank heeft het beroep gegrond verklaard omdat (i) de hogere CO2-uitstoot is veroorzaakt door een verschil in testmethode (WLTP versus NEDC) en (ii) bij de afschrijving een extra leeftijdskorting in aanmerking moet worden genomen. De inspecteur heeft hoger beroep ingesteld. Daarbij heeft de inspecteur zich onder meer beroepen op interne compensatie: de verlaging van de naheffingsaanslag door de extra leeftijdskorting vindt niet plaats omdat op een andere grond meer BPM is verschuldigd. Lopende het hoger beroep heeft de inspecteur zijn beroep op interne compensatie ingetrokken. Het hof heeft vervolgens geoordeeld dat het geschilpunt over de testmethode ten onrechte in het voordeel van belanghebbende is beslecht, dat de overige geschilpunten geen behandeling behoeven en dat de uitspraak van de rechtbank daarom wordt vernietigd, en heeft de uitspraak op bezwaar bevestigd. In cassatie klaagt belanghebbende terecht erover dat het hof de uitspraak op bezwaar had moeten vernietigen en de naheffingsaanslag had moeten verminderen, omdat ook in hoger beroep niet in geschil was dat bij het vaststellen van het afschrijvingspercentage een extra leeftijdskorting in aanmerking had moeten worden genomen. De Hoge Raad houdt de zaak aan om te onderzoeken of voor de proceskostenvergoeding in de cassatieprocedure een vermindering moet plaatsvinden vanwege de Wet herwaardering proceskostenvergoedingen WOZ en bpm.

De ministerraad heeft ingestemd met de maatregelen die klimaatminister Hermans voorstelt om de industrie te helpen. Knelpunten in de uitvoering moeten worden weggenomen, energie moet betaalbaar blijven en de energie-afhankelijkheid moet snel afgebouwd worden.

Het bezwaar tegen een aan belanghebbende opgelegde naheffingsaanslag BPM is door de inspecteur ongegrond verklaard. De rechtbank heeft het beroep daartegen gegrond verklaard en heeft belanghebbende voor de beroepsfase wel maar voor de bezwaarfase niet een proceskostenvergoeding toegekend voor beroepsmatig verleende rechtsbijstand. Hof Den Haag (ECLI:NL:GHDHA:2024:1660) heeft het hoger beroep van belanghebbende bij uitspraak van 7 augustus 2024 gegrond verklaard en de naheffingsaanslag verder verminderd. Het hof heeft de proceskostenvergoeding wegens beroepsmatig verleende rechtsbijstand voor het bezwaar, het beroep en het hoger beroep (opnieuw) vastgesteld. Voor de bezwaarfase is het hof daarbij uitgegaan van de lage, in het BPB opgenomen puntwaarde van € 310. In cassatie oordeelt de Hoge Raad dat dit, gelet op HR 12 juli 2024, ECLI:NL:HR:2024:1060, NTFR 2024/1244 niet terecht is. De Hoge Raad stelt vervolgens zelf de bezwaarkostenvergoeding vast. Daarbij wordt gerekend met de hoge puntwaarde van € 647 (tarief 2025). Wat betreft de vergoeding van de proceskosten voor de cassatiefase houdt de Hoge Raad de zaak aan voor een onderzoek naar de vraag of belanghebbende een bijzonder geval is als bedoeld in HR 17 januari 2025, ECLI:NL:HR:2025:46, NTFR 2025/177 inzake de toepassing van de Wet herwaardering proceskostenvergoedingen WOZ en bpm.

Dit arrest wordt besproken in HR 25 april 2025, 24/03394, ECLI:NL:HR:2025:681, NTFR 2025/799.

Dit arrest wordt besproken in HR 25 april 2025, 24/03394, ECLI:NL:HR:2025:681, NTFR 2025/799.

Dit arrest wordt besproken in HR 25 april 2025, 24/03394, ECLI:NL:HR:2025:681, NTFR 2025/799.

Dit arrest wordt besproken in HR 25 april 2025, 24/03394, ECLI:NL:HR:2025:681, NTFR 2025/799.

Dit arrest wordt besproken in HR 25 april 2025, 24/03394, ECLI:NL:HR:2025:681, NTFR 2025/799.

Dit arrest wordt besproken in HR 25 april 2025, 24/03394, ECLI:NL:HR:2025:681, NTFR 2025/799.

Dit arrest wordt besproken in HR 25 april 2025, 24/03394, ECLI:NL:HR:2025:681, NTFR 2025/799.

Dit arrest wordt besproken in HR 25 april 2025, 24/03394, ECLI:NL:HR:2025:681, NTFR 2025/799.

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen een naheffingsaanslag parkeerbelasting. De heffingsambtenaar heeft dit bezwaar niet-ontvankelijk verklaard. Rechtbank Amsterdam heeft medio 2018 het daartegen ingestelde beroep gegrond verklaard en de bestreden uitspraak op bezwaar vernietigd. Vervolgens heeft belanghebbende pas op 8 februari 2022 beroep bij de rechtbank ingesteld wegens het niet-tijdig doen van een nieuwe uitspraak op bezwaar. De rechtbank heeft dit beroep met toepassing van art. 8:54 Awb afgedaan en de heffingsambtenaar opgedragen binnen veertien dagen een nieuwe uitspraak op bezwaar te doen op straffe van een dwangsom. Tegen deze vereenvoudigde uitspraak heeft de heffingsambtenaar verzet gedaan. Daarbij heeft hij aangevoerd dat het beroep van belanghebbende niet-ontvankelijk had moeten worden verklaard, omdat het beroep van 8 februari 2022 onredelijk laat is ingediend. De rechtbank heeft dit verzet ongegrond verklaard. De Hoge Raad vernietigt deze uitspraak op verzet. In verzet kunnen nieuwe argumenten naar voren worden gebracht die ook nog hadden kunnen worden aangevoerd bij een normale behandeling van de zaak. Nu de heffingsambtenaar zijn argument dat het beroepschrift onredelijk laat is ingediend ook bij een normale behandeling had kunnen aanvoeren, had de rechtbank in de verzetprocedure hierover een oordeel moeten geven. De Hoge Raad vernietigt de uitspraak op verzet en verklaart het verzet gegrond. Redengevend daarvoor is dat het beroep pas is ingesteld ruim drieënhalf jaar nadat de eerste uitspraak in beroep (van medio 2018), op grond waarvan de heffingsambtenaar een nieuwe uitspraak op bezwaar moest doen, onherroepelijk is geworden.

bereikbaarheid via e-mail, kenbaarheid, elektronische wijze, elektronische weg, bekendmaking op voorgeschreven wijze, termijnoverschrijding, verschoonbaarheid, niet-ontvankelijk

onjuiste aangifte, fiscale fraude, valsheid in geschrifte

A-G Snijders heeft conclusie genomen over door het Gemeenschappelijk Hof van Justitie gestelde prejudiciële vragen in een zaak waarin een bestuurder aansprakelijk is gesteld voor belasting- en premieschulden van een vennootschap (ECLI:NL:OGHACMB:2024:233).

fiscale woonplaats, omkering bewijslast, vereiste aangifte, verdragstoepassing, dubbele woonplaats, Duitsland

Nederland en België hebben een akkoord bereikt over de toepassing van het arbitrageproces zoals voorzien in deel VI van het Multilateraal Verdrag ter uitvoering van belastingverdragsmaatregelen om belastingontwijking en -ontduiking te voorkomen.

Het belastingverdrag tussen Nederland en Duitsland wordt gewijzigd, zodat grenswerkers jaarlijks maximaal 34 dagen kunnen thuiswerken zonder dat zij over hun inkomen belasting hoeven te betalen in beide landen.

Art. 3.6 Wet IB 2001

Art. 17 Wet WOZ

Art. 17 Wet WOZ

Art. 8:73a Awb

Art. 25 AWR